به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، حکایت این روزهای نتایج تیم ملی والیبال و مصاحبه‌های بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی کشورمان جالب و در عین حال عجیب است.
رقابت‌های لیگ ملت‌های 2023 در جریان است و تیم ملی والیبال کشورمان در این دوره از مسابقات نتوانسته نظر کارشناسان و اهالی این رشته را چه از نظر کیفیت بازی و چه از نظر کسب نتیجه جلب کند. کسب تنها 2 پیروزی مقابل تیم های چین و آلمان و ثبت 6 شکست مقابل تیم های ژاپن، لهستان، اسلوونی، ایتالیا، آمریکا و هلند چکیده عملکرد شاگردان عطایی در دو هفته لیگ ملت های 2023 است.
واقعیت این است که به نظر می‌رسد تیم ملی ذهنیت برنده ندارد و کادر فنی هم پیش از مسابقه به جای فکر کردن به مسائل فنی و تحلیل حریفان، به دنبال توجیهی برای شکست احتمالی است؛ این مدل رفتاری نه تنها در یکی از اعضای کادر فنی، بلکه در تمامی نفرات تیم هم کاملاً به چشم می‌آید.
هر مربی برای تیمش برنامه‌های خاص خودش را دارد، سعی می‌کند آنها را اجرا کند و تمام عواقبش را هم می‌پذیرد؛ این نکته‌ای است که بین تمام مربیان بزرگ دنیا در رشته‌های مختلف رواج دارد، اما موضوع در والیبال ایران و تیم ملی‌کشورمان و کادر فنی‌اش کمی متفاوت به نظر می‌رسد!
پس از پیروزی تیم ملی ایران مقابل آلمان عطایی در رابطه با انتقاداتی که در هفته نخست نسبت به عملکرد تیم ملی مطرح شد، افزود: «اصولاً عادت داریم که به غریبه‌ها توجه بیشتری داشته باشیم. کارشناسان بازی‌های ما را در هفته اول تحلیل کردند و برای من جالب بود که به نظر می‌رسد از وقتی من سرمربی تیم شده‌ام، آنها اطلاعات بیشتری از تیم‌های حریف نسبت به ایران دارند. هیچکس نگفت که تیم ایران چند بازیکن با کیفیت گذشته خود را از دست داده است. بعضی از آنها خداحافظی کردند و برخی دیگر مصدوم شدند. ایران نسبت به تیمی که در المپیک بازی کرد هفت بازیکن را در اختیار ندارد. به جز این مسئله اکنون هم برخی بازیکنان که می‌توانند کنار تیم باشند، حضور ندارند. هیچکس این موضوع را منتقل نکرد. میلاد عبادی‌پور و علی اصغر مجرد دو بازیکن با کیفیت ایران در کنار تیم نیستند و میثم صالحی به آمادگی کامل نرسیده است.»
برای اثبات این گفته خود مبنی بر وجود ذهنیت بازنده در تیم ملی ایران نمونه‌های بسیاری داریم که یکی دیگر از آنها برمی‌گردد به اظهارات سرمربی تیم ملی والیبال کشورمان پس از شکست عجیب مقابل ایتالیا در هفته دوم لیگ ملت‌های 2023؛ جایی که تیم ملی ایران در ست سوم 24 بر 21 از حریف خود پیش بود و توان کسب یک امتیاز برای پیروزی در این ست را نداشت و در نهایت 26 بر 24 نتیجه را به لاجوردی‌پوشان واگذار کرد تا در مجموع 3 بر صفر بازنده باشد.
بهروز عطایی، سکاندار هدایت تیم ملی والیبال ایران در پایان این مسابقه هم گفت: «نتوانستیم از فرصتی که داشتیم استفاده کنیم و از امتیاز ٢۴ به بعد توپ‌های ایران تبدیل به امتیاز نشد و ایتالیا در عین ناباوری ست سوم را پیروز شد. در برخی شرایط سخت ستاره‌ها با استفاده از اطلاعات جریان بازی را تغییر می‌دهند، در عین حال کنترل ستاره‌ها دشوار است. درسی که از این بازی گرفتیم در آینده به تیم کمک خواهد کرد.»
سوال اینجاست که وقتی کادر فنی مشکل را پیدا کرده و ظاهراً کامل بر شرایط مسلط است، دقیقاً چه درسی از این اتفاق گرفت؟ اگر درسی گرفته و ضعف را پیدا کرده، چرا قدمی برای رفع آن برنداشت و ملی‌پوشان ایران در بازی مقابل آمریکا هم ضعف‌های چشمگیری داشتند؟
سرمربی تیم ملی کشورمان در بخشی دیگر از صحبت‌های اظهار داشت: «همه تیم‌ها و مربیان از ایران تمجید کردند. با این تغییراتی که تیم ایران داشته، طبیعی است که دیرتر به ایده‌آل مدنظرمان برسیم. تیمی مثل آمریکا بدون بازیکنان بزرگی مثل ادرسون و راسل یا ایتالیا بدون بازیکنانی نظیر میکلتو، لاویا و جیانلی متفاوت خواهد بود. ایران یک تعداد بازیکن خود را از دست داده و این سال دوم است که با این بازیکنان کار می‌کنیم. عملکرد بازیکنان ایران نیز قابل قبول بوده اما هنوز راه زیادی تا رسیدن به اوج پیش رو داریم.»
شاید بد نباشد دلیل تغییرات ایجاد شده در تیم ملی ایران را شفاف‌سازی شود تا کمتر با این بهانه تیم جوان شده، شکست‌ها را ماست‌مالی کنیم! میلاد عبادی‌پور واقعا به دلیل تولد فرزندش به اردوها نیامد؟ چه شد که غفور دقیقاً در شرایطی که بهترین بازیکن لیگ ایران و جام باشگاه‌های آسیا شده و قرار است سال آینده هم لژیونر باشد، تصمیم گرفت از تیم ملی خداحافظی کند؟ آیا اگر عبادی‌پور در تیم ملی بود باز هم فرصت بازی به جوان شایسته‌ای به نام خانزاده می‌رسید؟ اگر مجرد آماده بود بازی به ولی‌زاده می‌رسید؟ سوال مهم دیگری هم وجود دارد و آن هم اینکه چگونه عطایی اذعان می‌کند که میثم صالحی به آمادگی مطلوب نرسیده، اما او را جایگزین بازیکنی می‌کند که در جام باشگاه‌های آسیا توانست در تیم رویایی قرار بگیرد و در بالاترین سطح فنی‌اش قرار دارد؟
با تمام این تفاسیر و نقدهای بسیار زیاد دیگری که وجود دارد تیم ملی در هفته دوم مقابل آمریکا هم نتیجه را واگذار کردند تا بازهم عطایی وارد عمل شود و با اظهارات جالب توجهش نگاه‌ها را به خود جلب کند. سرمربی خوش استیل ایران در کنار خط پس از شکست مقابل آمریکا در بخشی از صحبت‌هایش نسبت به عدم صدور ویزا برای برخی از بازیکنان تیم ملی ایران از سوی آمریکایی‌ها برای هفته سوم گلایه کرد و در ادامه برای توجیه پنجمین شکست ایران در لیگ ملت‌ها، گفت: «من تیم دوازدهم دنیا را تحویل گرفتم و فکر می‌کنم که این توقع غیر متعارف کار تیم را سخت می‌کند. یک جاهایی تیم بد بازی می‌کند و باید عذرخواهی کنیم اما واقعا جزء تیم‌های درجه یک دنیا نیستیم. ایران در درجه تیم‌هایی مثل صربستان و اسلوونی است؛ البته برخی تیم‌ها پیشرفت چشمگیری داشته‌اند. ژاپن سرمایه‌گذاری فوق العاده ای انجام داد. ایران بازی‌های زیادی تا انتخابی المپیک و سال آینده پیش‌رو دارد. پنج بازی دیگر از لیگ ملت‌ها باقی مانده و قهرمانی آسیا را هم پیش رو داریم که می‌تواند رنکینگ را تغییر دهد. در انتخابی المپیک نیز در گروه سختی قرار داریم و نهایتاً لیگ ملت‌های سال آینده نیز پیش روی ماست.»
سرمربی تیم ملی بازهم وعده فردا داد؛ فردایی که به نظر می‌رسد در ذهن کادر فنی تیم ملی به اینگونه است که سایر تیم‌ها به تفریح و استراحت می‌روند و فقط تیم ایران برای پیروزی و رسیدن به هدفش تلاش خواهد کرد. به گفته کارشناسان و روانشناسان افراد باید با واقعیت روبرو شوند، آن را بپذیرند و سپس برای رفع آن تلاش کنند، اما کادر فنی تیم ملی در گام اول مانده است! شرایط تیم ملی مصداق شعری است که علیرضا قربانی می‌خواند و می‌گوید :«بازهم وعده فردا دهی و می‌دانم، نیست افسانه امروز تو را فردایی...». هرچند که تمام اهالی والیبال دل‌شان با ملی‌پوشان است و قطعاً از هر امتیازی که کسب می‌شود به هوا می‌پرند، اما روندی که عطایی و دستیارانش در پیش گرفته‌اند «امید» ها به آینده را به حداقل رسانده است.
پایان پیام/
