این استاندارد دوگانه فقط آبرو از گوینده می‌برد . این چرخش‌ها و چرخندگانش یکبار و دوبار یا یک فرد و دو فرد نیستند. دولت در اختیار رقیب باشد بر قابلمه نیمه پر هم می‌کوبند و خالی نمایی می‌کنند. دولتِ خودشان باشد، خالی را هم پُر می‌نمایانند و به لقمه شماری می‌پردازند. تعداد وعده‌های ادعایی غذایی دیگر کشورها را چماق می‌کنند و بر سر خلق می‌زنند اما برای خدا فکر نمی‌کنند که آمده‌اند و به استخدام در آمده‌اند تا خدمت کنند و بی‌منت، میز و سفره غذا و معیشت مردم را بچینندو هزار منت می‌گذارند.
با تکرار شدن این ماجرا مردم می‌پرسند کشورهایی که پیشرفت کردند مگر چطور و چند وعده غذا می‌خورند؟ همین کشورهای کوچولوی حوزه خلیج فارس که در چهار دهه از خاک برخاسته‌اند و هرکدام برند یک نما از توسعه تمام ساحتی شده‌اند، سفره شان چگونه است؟ آن آدم‌های گنده که کشورهای کوچولوی شان را هم گنده کرده‌اند، بره بریان بر سفره می‌گذارند. خوب می‌خورند و خوب هم کار می‌کنند اما ما، هنوز برخی‌هامان گرفتار لقمه شماری سفره مردمند که کار لئیمان است. با مشربِ لقمه شماری برخی‌ها نمی‌توان فقر را خاک و در گام بعد خاک را از آلودگی آن پاک کرد.
23302
