همان صحرای عرفاتی که جبرئیل (ع) هنگامی که مناسک حج را به ابراهیم نبی می‌آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری. از آن پس به این نام خوانده شد.
به گزارش ایسنا، در بسیاری از آثار مکتوب آمده است که در این موقعیت زمانی و مکانی، مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می‌کنند و آن را پایان تحمل صبر و رنجی می‌دانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد، چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است. از این رو بزرگی و مقام این روز نزد مسلمانان از جایگاه خاصی برخوردار است، معنی نام این ماه «صاحب حج» است و آیین حج در روزهای هشتم، نهم و دهم این ماه انجام می‌گیرد، در زمان جاهلی نام این ماه "بُرَک" و همچنین "مسبل" بوده است، عید بزرگ ذی‌الحِجّه یا ذی‌الحِجّه الحرام «ذُو الْحِجَّة» دوازدهمین و آخرین ماه از ماه‌های قمری و یکی از ماه‌های حرام است.
ماموستا خالدی، امام جماعت یکی از مسجدهای شهر سنندج در مورد روز عرفە می گوید: صحرای «عرفات» مکانی است که حجاج در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می‌کنند و به دعا و نیایش می‌پردازند و بعد از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه مکرمه باز می گردند.واژه «عرفه» اشتقاقی از« عُرف»، آنچه در میان مردم متداول و مرسوم است،می باشد.
خالدی افزود: روز عرفە نهمین روز از ماە ذی الحجه است که در اصطلاح عامیانه مردمان کُرد زبان «نومینه حاجیان» می گویند.
در این«نە» روزی کە مسافران خانه خدا، مشغول انجام مناسک حج هستند، بستن احرام بر همه حاجیان واجب است و نباید هیچ گونه اصلاح یا شانه زدن به موهای خود را داشته باشند. اگر در این ایام بنا به هر دلیلی مویی از بدن زائر جدا شود باید فدیه تار موی خود را بپردازد و پرداخت فدیه شامل سه روز روزه در عربستان است که اگر فرد نتوانست در آن ایام روزه بگیرد، سه روز به ده روز افزایش می یابد، البته کسانی که تمکن مالی دارند می توانند با قربانی کردن در مراسم حج فدیه خود را بپردازند و از اجر و ثواب بی پایان آن بهره‌مند شوند.
وی می گوید: در برخی روایات آمده که شب‌های دهگانه‌ای که در آیات «و الفجر و لیال عشر» به آن قسم یاد شده‌است، و «ایام معلومات» که در آیه ۲۸ سوره حج آمده و مؤمنین باید در آن به یاد خدا باشند، ۱۰ روز اول ماه ذی الحجه‌است. همچنین ۱۰ روزی که خدا در "میقات" با موسی به ۳۰ روز میقات او اضافه کرد، این دهه می‌باشد. در حدیثی از محمد مصطفی (ص) آمده‌است که عبادت و کار نیک در هیچ ایامی به‌اندازه این دهه فضیلت ندارد.
معنی نام این ماه «صاحب حج» است و آیین حج در روزهای هشتم، نهم و دهم این ماه انجام می‌گیرد.
بنا بە مستنداتی کە وجود دارد، روز هشتم ماه ذی‌الحجه را «ترویه» می‌نامند، «ترویه در لغت به معنای سیراب کردن، و آب ذخیره کردن است». در سابق که در عرفات آب نبود، حجاج در روز هشتم برای توقف در عرفات در روز نهم، از مکه با خود آب می‌بردند.
خالدی می گوید: بعد از رفتن به صحرای عرفات و مینا و جبل الرحمە، مراسم حج به پایان می رسد و زائر بە امورات خود می پردازد.
روز نهم ذی الحجه روز عرفه است، روزی که حجاج احرام خود را باز کردە، مردان حلق سر می کنند و زنان حنا بر دست و پنجەهای خود می گیرند و بە پاس این دعوت و مهمانی با فضیلت جشن می گیرند.
ماموستا خالدی می گوید: روز عرفه از اعیاد عظیم است اگر چه به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای ایشان گسترانیده است.
پس در این روز در زیر آسمان روند و نزد حق تعالی به گناهان خود اقرار و اعتراف کنند تا سعادتمند و به ثواب عرفات و گناهانشان آمرزیده گردند.
وی می گوید: حضرت آدم (ع) زمانی در عرفات توبه کرد و حق تعالی به وی لبیک گفت:«فَتَلَقی آدَمُ مِنْ رَبِّه کَلماتًُ فتابَ عَلیهِ اِنَّه’ هو التَّوابُ الرّحیمْ »
آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت و با آن به سوی خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذیرفت، چه او توبه پذیر مهربان است.
انتهای پیام
