به گزارش خبرگزاری صداوسیما، محققان دانشگاه کمبریج ارتباطی قوی بین خواندن تفریحی کتاب در سنین ۲ تا ۹ سالگی و عملکرد بهتر در حافظه، گفتار، یادگیری کلامی و آزمون‌های تحصیلی عمومی را شناسایی کردند. آن‌ها همچنین دریافتند ۱۲ ساعت کتاب‌خواندن در هفته به جوانان کمک می‌کند تا مغز بزرگ‌تر و بهتری را پرورش دهند.
نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد خوانندگان جوان سلامت روانی بهتری و شاخص‌های اضطراب و افسردگی کمتری نشان دادند. آن‌ها باتوجه‌به نمرات بالینی و گزارش‌های والدین و معلمان، دامنه توجه بهبودیافته و مشکلات رفتاری کمتری مانند پرخاشگری و قانون‌شکنی را از خود نشان دادند. این گروه همچنین دریافت که این کودکان بیشتر می‌خوابند و زمان کمتری را صرف تماشای صفحه‌نمایش‌ها می‌کنند.
یکی از یافته‌های کلیدی مطالعه این بود که مشخص شد، شرکت‌کنندگانی که از سنین پایین شروع به خواندن برای لذت‌بردن کردند، دارای ناحیه و حجم کلی مغز بزرگ‌تری بودند. این رشد مغزی شامل مناطق حیاتی برای عملکرد شناختی است. در این میان دوازده ساعت در هفته به‌عنوان مقدار مطلوب زمان مطالعه مشخص شد و فراتر از این، محققان هیچ مزیت اضافی را مشاهده نکردند.
پروفسور باربارا ساهاکیان استاد روانپزشکی و از اعضای این گروه مطالعاتی می‌گوید: مطالعه فقط یک تجربه لذت‌بخش نیست، بلکه به طور گسترده‌ای الهام‌بخش تفکر و خلاقیت است و همدلی را افزایش و اضطراب را کاهش می‌دهد. علاوه بر این، ما شواهد قابل‌توجهی پیدا کردیم که نشان می‌دهد مطالعه با عوامل مهم رشدی کودکان از جمله بهبود شناخت، سلامت روان و ساختار مغز آن‌ها مرتبط است.
باید توجه داشت برخلاف مهارت‌های گوش‌دادن و صحبت‌کردن به یک‌زبان که به‌سرعت و بدون زحمت در میان کودکان خردسال ایجاد می‌شود، توانایی خواندن مهارتی است که در طول زمان آموزش داده می‌شود و پرورش می‌یابد. به اعتقاد کارشناسان، همان‌طور که مغز ما در دوران کودکی و نوجوانی رشد می‌کند، این سال‌ها برای ایجاد الگو‌های رفتاری که رشد شناختی را تقویت می‌کنند، حیاتی هستند.
پروفسور جیانفنگ فنگ از دانشگاه فودان در چین هم در این باره می‌گوید: ما والدین را تشویق می‌کنیم تا تمام تلاش خود را برای بیدار کردن لذت مطالعه در کودکان خود در سنین پایین انجام دهند. اگر این تلاش به‌درستی انجام شود، مطالعه نه‌تن‌ها به کودکان لذت می‌دهد، بلکه به رشد آن‌ها و تشویق عادات خواندن طولانی‌مدت نیز کمک می‌کند. محققان در این طرح پژوهشی از اطلاعات مصاحبه‌های بالینی، آزمایش‌های شناختی، ارزیابی‌های ذهنی و رفتاری و اسکن مغز استفاده کردند.
شرح کامل این مطالعه در آخرین شماره مجله تخصصی Psychological Medicine منتشر شده است.
