همه ساله با فرارسیدن تیر ماه و آغاز فصل گرما، مردمان روستای کیوی و روستا‌های اطراف آن از توابع شهرستان ورزقان، مراسم آئینی زیارتی را در دهه اول فصل تابستان بر بالای کوهی که "پیر داغی" (کوه پیر) می‌نامندش برگزار می‌کنند.
آن‌ها یک روز قبل از روز تعیین شده توسط بزرگان روستا، برای زیارت امام زاده سید محمد بن عبدالله بن موسی بن جعفر به همراه تمامی اعضای خانواده خود در دامنه کوه چادر زده و شب را آنجا سپری می‌کنند. پس از طلوع آفتاب و خوردن صبحانه، زن و مرد، پیر، جوان و خردسال با پای پیاده یا با تراکتور، وانت نیسان، سواری یا موتورسیکلت به سمت قله کوه در ارتفاعی حدود ۳۰۰۰ متر حرکت می‌کنند.
آن‌ها پس از طی مسیر دشوار، دور تا دور مزار پیر در اتاق کوچک آن جمع شده فاتحه و دعا خوانده، اگر نذری داشته باشند ادا کرده و زیارت می‌کنند. چوپانان روستا نیز برای سلامتی و پربرکت بودن گوسفندان خود، گله‌هایشان را دور مزار پیر گردانده و سوی روستا باز می‌گردانند.
پس از اتمام آئین زیارت پیر داغی، مردم روستا به چادر‌های خود بازگشته و گوسفندی را قربانی، طبخ کرده و برای نهار همراه میهمانان خود میل می‌کنند. به عقیده آن‌ها این مراسم همه اهالی روستا و حتی روستائیانی که به شهر‌ها مهاجرت کرده اند را در این دو روز دورهم جمع کرده و موجب صله رحم می‌شود. روستای کیوی در ۶۰ کیلومتری شمال تبریز در مسیر ورزقان قرار دارد.
