در داده‌های این گزارش، گرچه نامی از آنتونیو بلینکن ، وزیر امور خارجه آمریکا برده نشده، اما روی او هم تاثیر می‌گذارد. این داده‌ها شامل ناکامی وزارت امور خارجه در توسعه نیروی ضربت مدیریت بحرانش همزمان با پیشروی طالبان در کابل در اوت سال ۲۰۲۱ میلادی و نبود یک دیپلمات ارشد برای نظارت بر تمامی عناصر واکنش بحران است.
در این گزارش با اشاره به بالاترین طبقه وزارت امور خارجه آمریکا که بلینکن و دیپلمات‌های ارشد در آنجا مستقر هستند، آمده است: با تعیین یکی از مدیران طبقه هفتم، هماهنگی‌ها در بخش‌های مختلف این اقدام بهبود می‌یافت.
تخلیه و خروج پرآشوب نیروهای آمریکایی و متحدانش باعث شد تا بسیاری از شهروندان و افغان‌هایی که در خطر مجازات طالبان قرار داشتند با استیصال وارد فرودگاه کابل شوند و برخی از آنها در حالی که هواپیما قصد بلند شدن از زمین را داشت به بدنه آن چسبیده بودند. همچنین یکی از عاملان انتحاری داعش جان ۱۳ نیروی آمریکایی و بیش از ۱۵۰ افغان را در مقابل یکی از ورودی‌های فرودگاه کابل گرفت.
وزارت امور خارجه آمریکا ۲۴ صفحه از گزارش ۸۵ صفحه‌ای موسوم به "گزارش پس از اقدام" در رابطه با نحوه انجام عملیات تخلیه نیروهای بین‌المللی به رهبری آمریکا پس از ۲۰ سال حمایت از دولت‌های کابل در برابر طالبان را منتشر کرد. باقی صفحات این گزارش محرمانه باقی‌مانده‌اند.
این گزارش از عملکرد پرسنل سفارت آمریکا که تحت شرایط دشواری مانند پاندمی کرونا و کاهش امنیت به دلیل سرعت خروج نیروهای آمریکایی کار می‌کنند، تقدیر و تشکر کرد.
این بررسی و مطالعه مشابه پنتاگون، به گزارشی که در آوریل سال جاری میلادی توسط کاخ سفید منتشر شد، کمک کردند. اما داده‌های انتقادی این بررسی وزارت امور خارجه در گزارش کاخ سفید منعکس نشده است.
این در حالی است که کارین ژان-پی‌یر، سخنگوی کاخ سفید از نحوه مدیریت بایدن در موضوع خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان دفاع کرده است. وی روز جمعه به خبرنگاران گفت: بایدن مجبور بود تصمیمی بگیرد. آمریکا میلیاردها دلار در جنگی که هیچ پایانی نداشت، هزینه کرده بود و بایدن می‌خواست این روند متوقف شود و پایان یابد.
در همین حال، بایدن نیز از این تصمیم خود دفاع کرده و گفت: یادتان هست من چه گفتم؟ من گفتم القاعده در آنجا نخواهد بود. من گفتم ما احتمالا از طالبان کمک خواهیم گرفت. الان چه شده است؟ گزارش‌های خود را بخوانید. من حق داشتم و درست می‌گفتم.
استیون چئونگ، سخنگوی دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در ایمیلی نوشت: تنها یک نفر مسئول خروج فاجعه‌بار نیروهای آمریکایی از افغانستان است و آن کسی نیست جز جو بایدن.
گزارش کاخ سفید تقصیر خروج بی‌نظم آمریکا و عملیات تخلیه را نبود یک برنامه‌ریزی درست توسط ترامپ به دنبال توافق سال ۲۰۲۰ با طالبان در خصوص خروج نیروهای آمریکایی دانست.
یکی از مقامات ارشد وزارت امور خارجه آمریکا گفت: نمی‌دانم دولت چطور به نتیجه‌گیری‌های اصلی که در آوریل ارائه کرد، رسیده است.
این مقام که خواست نامش فاش نشود، نگفت که چرا بررسی مورخ مارس ۲۰۲۲ تا قبل از تعطیلات چهارم ژوئیه منتشر نشده بود.
حدود ۱۲۵ هزار تن از جمله ۶۰۰۰ آمریکایی پیش از خروج آخرین گروه از سربازان آمریکا در ۳۰ اوت سال ۲۰۲۱ میلادی، کابل را ترک کردند. این امر همزمان با قدرت‌گیری طالبان در کابل به دنبال فرار دولت تحت حمایت آمریکا صورت گرفت.
در این بررسی آمده است: تصمیمات بایدن و ترامپ برای پایان دادن به ماموریت نظامی آمریکا در افغانستان پیامدهای جدی برای ادامه فعالیت و بقای دولت افغانستان و امنیتش داشت.
در ادامه این بررسی آمده است: در دو دولت بایدن و ترامپ بررسی‌های کافی در سطح مقامات ارشد نسبت به بدترین سناریوهای ممکن و سرعت انجام این عملیات وجود نداشت.
این در حالی است که سخنگوی کاخ سفید این نتیجه‌گیری را زیر سوال برد. وی به گزارش کاخ سفید دال بر اینکه جلسات گسترده و تمرینات بسیاری برای بررسی سناریوهای تخلیه به عنوان بخشی از فرآیند برنامه‌ریزی، از جمله موارد احتمالی "در بدترین حالت" وجود داشت، اشاره کرد.
در گزارش وزارت امور خارجه آمده است: برنامه‌ریزی برای تخلیه نواقص بسیاری داشت زیرا مشخص نبود کدام مقام ارشد رهبری این عملیات را بر عهده دارد.
در ادامه این گزارش آمده است: مقامات ارشد دولت همچنین در اتخاذ تصمیمات شفاف در رابطه با تعداد افغان‌های در خطر که باید در این عملیات گنجانده می‌شدند، ناکام بودند و حتی مشخص نکرده بودند که این افغان‌ها کجا باید برده شوند.
در این گزارش وزات امور خارجه تاکید شد: آماده‌سازی‌ها و برنامه‌ریزی‌ها به دلیل بی‌میلی دولت بایدن برای برداشتن گام‌هایی که می‌توانستند نشان از دست دادن اعتماد به دولت کابل باشند، ناقص ماندند و در نتیجه به فروپاشی آن کمک کرد. ساختار پیچیده نیروی ضربت وزارت امور خارجه آمریکا که در زمان آغاز این عملیات تخلیه ایجاد شده بود، برای بسیاری از شرکت‌کنندگان در آن گیج‌کننده بود و مدیریت اطلاعات و ارتباطات میان بخش‌های مختلف این عملیات غامض و دشوار بود.
