ساخت تایر‌های بدون لاستیک ۱۰۰ درصد قابل بازیافت

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، از آنجایی‌که لاستیک‌های قدیمی از «لاستیک ولکانیده» (vulcanized rubber) ساخته شده‌اند، نمی‌توان آن‌ها را به‌سادگی ذوب و برای ساخت لاستیک‌های جدید استفاده کرد.
 ولکانش یا ولکانیزاسیون یک فرایند شیمیایی است که در آن لاستیک طبیعی یا بسپارهای مشابه با افزوده‌شدن گوگرد یا بهبوددهنده و شتاب‌دهنده به مواد پایدار تبدیل می‌شوند. این افزودنی‌ها، بسپار را به شکل اتصال عرضی با زنجیره بسپار درمی‌آورند. مواد ولکانیده دارای چسبناکی کمتر و خواص مکانیکی قابل توجه تری هستند.
 اگرچه تایرهای معمولی قابل بازیافت هستند، اما معمولاً به خرده‌های لاستیکی تبدیل می‌شوند که در موادی مانند آسفالت استفاده می‌شود. از آنجایی که فرایند ولکانیزاسیون برگشت‌پذیر نیست، استفاده از آن‌ها در تولید تایرهای جدید به طور کلی ممکن نیست.
 بنا بر اعلام نیو اطلس، شرکت نروژی reTyre شروع به ساخت لاستیک از TPEهای (الاستومرهای ترموپلاستیک) اختصاصی مبتنی بر مواد زیستی کرده است که ادعا می‌شود صد درصد قابل بازیافت هستند.
 به عبارت دیگر، تمام تایرها و لاستیک‌های ساخته شده از این مواد می‌توانند به تایرهای بیشتری بازیافت شوند.
 گفته می‌شود که مجموع هزینه‌های تولید تایر با این روش، با تایرهای لاستیکی رایج قابل مقایسه است، زیرا فناوری تولید پیشرفته‌ی این شرکت اجازه می‌دهد تا تایرها در کارخانه‌های نسبتاً کوچک محلی تولید شوند.
 این امر می‌تواند منجر به انتشار کربن‌دی‌اکسید کمتری در بخش حمل‌ونقل شود. علاوه بر این، ادعا می‌شود که این فرایند تولید تا ۹۰ درصد انرژی کمتری مصرف می‌کند.
 فریدمن اوس، طراح نمانام reTyre می‌گوید: به طور کلی، TPEها کمی گران‌تر از لاستیک هستند، اما از آنجایی که ماشین‌های ما کوچک هستند و تایرهای ما به صورت محلی تولید می‌شوند، به دلیل زنجیره‌های تأمین کوتاه (هزینه حمل و نقل) و کاهش زمان انتظار، در زمان و هزینه شرکت‌ها صرفه‌جویی زیادی می‌شود.
 اوس همچنین بیان کرد که نکته مهم این است که این ماده نسبت به لاستیک دوام بیشتری دارد و مقاومت سایشی بهتری نیز دارد.
 شرکت reTyre اکنون به دنبال شرکای صنعتی است که ممکن است علاقه‌مند به استفاده از فناوری این شرکت در تولید تایرها باشند.