به گزارش خبرگزاری صداوسیما، بهرام شكوری در برنامه گفتگوی اقتصادی رادیو گفت وگو با بیان اینكه تجهیزات داخلی باید قابلیتِ تولید محصول خوب و با كیفیت را داشته باشند گفت: استراتژی‌های توسعه صنعتی بر مبنای اقتصاد مقاومتی است كه شخصا در دانشگاه تدریس می‌كنم و بر این مبنا اولویت با استراتژی‌های درون نگر و سیاست جایگزینی واردات است.
وی رونق تولید داخل، آمایش سرزمین، شناسایی پتانسیل كشور و سرمایه گذاری بر محصولات تولیدی داخلی را متذكر شد و افزود: از طرفی باید سراغ استراتژی‌های برون نگر و صادراتی حركت كنیم.
به همین منظور محصول تولیدی در داخل كفاف نیاز كشور را خواهد داد و مازاد تولید خواهیم داشت؛ مثل فولاد و مس كه می‌تواند صادر شود و در این زمینه سیاست گسترش صادراتی به میان می‌آید.
شكوری برخی محصولات را نیز بر اساس سیاست‌های صادرات گرا تعریف كرد و گفت: گاه پتانسیل تولید محصولاتی در كشور وجود دارد كه علاقه چندانی برای مصرفِ آن در داخل وجود ندارد؛ مثل خاویار كه عملا مختص بازارهای خارجی است.
این عضو اتحادیه تولیدكنندگان و صادركنندگان صنایع معدنی ایران مهر و چادر مشكلی و تسبیح را محصولاتی مشابه در خارج از كشور دانست كه مصرف كننده آن نیستند ولی برای ما تولید كرده و به كشورمان صادر می‌كنند.
وی در ادامه تاكید كرد كه به جای صادرات محصولات تولیدی دست اول یا خام، می‌بایست كالاهایی با ارزش افزوده بالاتر را صادر نماییم كه مشتقات و كالاهای مصرفیِ نهایی از این جمله‌اند و در این بین باید بررسی كنیم كه مثلا صرفه اقتصادی با تولید خودرو یا گوشی همراه هست یا خیر!
شكوری افزود: برای دستیابی به مناسبت‌های سیاسی و اقتصادی خوب با دنیا ابتدا باید زیر ساخت آن را در داخل كشور فراهم كنیم و امكانات خوبی در اختیار فعالان اقتصادی بگذاریم تا در بسترِ آن بتوانند معاملات خود را اجرایی كنند.
وی برداشتن روادید، نرخ‌های تعرفه ترجیحی و توسعه حمل و نقل ریلی، جاده‌ای و دریایی را از دیگر زیر ساخت‌هایی برشمرد كه به توسعه اقتصادی و صادراتی كشورمان كمك می‌كند.
شكوری در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو با تاكید بر این كه جلوگیری از خام فروشی را نمی‌توان به همه محصولات تولیدی در كشور تعمیم داد، خاطرنشان كرد: دنیا به سمت حفظ سوخت فسیلی و كاهش كربن در حركت است و ما در حوزه ذخایر نفتی و گازی در دنیا رتبه دار هستیم.
از این رو اگر استخراج را افزایش داده و در كنار تكمیل زنجیره ارزش، بخشی از این منابع را به صورت كار نشده و خام صادر كنیم، باز هم به نفع كشور خواهد بود چون ممكن است ذخایر ارزشمند ما در آینده فاقد بازار مصرف بوده و دیگر ارزش اقتصادی نداشته باشند.
وی ادامه داد: همین مسئله در مورد مواد معدنی نیز صدق می‌كند، شاید این مورد در سنگ آهن مصداق پیدا نكند ولی در زمینه سنگ‌های تزئینی صدق می‌كند.
