نایر در ۹ فوریه ۱۹۲۲ در ناحیه کانور واقع در کرالای شمالی به دنیا آمد. طی بازدیدی که ماهاراجا چیراکال از مدرسه به عمل آورد، نایر شعری به افتخار ماهاراجا سرود؛ شعری که ماهاراجا را تحت‌تاثیر قرار داد و به او یک بورس تحصیلی مادام‌العمر اعطا کرد. نایر در دوران نوجوانی با رهبران کمونیستی همچون پی. کریشنا پیلای و ای. کی. گوپالان دیدار کرد.
او در سیزده سالگی به جنبش استقلال هند پیوست و در ۱۹۴۲ به بنگالور سفر کرد تا به ارتش هند بپیوندد. او بعدتر رابطه نزدیکی با رهبران جنبش آزادی هند پیدا کرد. اعتماد به نفس او مقامات را تحت‌تاثیر قرار داد و به‌عنوان مامور تلگراف به خدمت گرفته شد. او در ابوتاباد (اکنون در پاکستان) به خدمت گرفته شد و بعدتر به درجه سروانی رسید. در ۱۹۵۰ با لیلا دختر صنعتگر معروف، ای. کی. نایر ازدواج کرد و نام همسرش را بعدها بر هتل‌های زنجیره‌ای خود قرار داد. نایر در ۱۹۵۱ به خدمت خود در ارتش هند پایان داد. پس از آن به تاسیس «انجمن دستباف هند» کمک کرد و نقش مهمی در بازاریابی منسوجات دست بافت هند در آمریکا ایفا کرد. طی سفرهای تجاری متعدد به اروپا و آمریکا نایر از هتل‌های بین‌المللی معروف دیدار کرد و این امر الهام‌بخش او شد تا وارد صنعت هتلداری شود.
در ۱۹۵۷ به‌عنوان عضو «انجمن دستباف هند» از آلمان غربی دیدن کرد و در پی اقامتش در هتل کمپینسکی در بوداپست، اندیشه تاسیس هتل‌هایی قابل رقابت با هتل‌های غربی در هند به ذهنش خطور کرد. با تاسیس فرودگاه بین‌المللی ساهر در ۱۹۸۱ در حومه بمبئی، نایر شرکت هتل لیلاونچر را دو سال بعد تاسیس کرد و شروع به ساخت هتلی در ساهار در زمینی به مساحت ۴ آکر کرد و بعدتر ۵/ ۶ آکر به آن افزود (هر آکر برابر با ۴۰۴۷ متر مربع است). نخستین هتل لیلا در ۱۹۸۷ در بمبئی افتتاح شد و هتل‌هایی مانند لیلا گوا، لیلا پالاس در بنگالور و نیز لیلا بیچ ریسورت در تیرووانانتاپورام پس از آن گشایش یافتند.
نایر از آکادمی دانش‌های هتلداری آمریکا، جایزه موفقیت حرفه‌ای را درسال ۱۹۹۹ دریافت داشت. انجمن بین‌المللی هتل و رستوران در ژنو سوئیس در سال ۲۰۰۹، جایزه «هتلدار قرن» را به وی اعطا کرد. او در سال ۲۰۱۳ از ریاست هتل لیلا کناره‌گیری کرد و پسر ارشدش ویوک نایر جایگزین وی شد. کریشنان نایر در ۱۷ می۲۰۱۴ در بیمارستان هیندوجای بمبئی درگذشت.
