به گزارش خبرگزاری صداوسیما به نقل از تارنمای فیز، در حال حاضر بخش اصلی حسگرهای مبتنی بر نانوکامپوزیت مربوط به مواد غیر پایدار و تجدیدناپذیر و این بدان معناست که این دستگاهها در هنگامی که استفاده نمیشوند به زبالههای پلاستیکی تبدیل میشوند.
دانشمندان بهتازگی از جلبک دریایی و نمک که ۲ ماده بسیار متداول در صنعت رستوران است، استفاده کردند تا کپسولهای گرافنی بسازند که در آن یکلایه ژل گرافنی و جلبک دریایی در اطراف یک هسته جوهر گرافنی مایع قرار داده شدهاند. این روش شبیه به نحوه تهیه دسرها در رستورانهاست.
بر خلاف کپسولهای غذایی، کپسولهای گرافنی نسبت به فشار بسیار حساس هستند؛ بنابراین، هنگامی که فشرده میشوند، خصوصیات الکتریکی آنها به طرز چشمگیری تغییر میکند. این بدان معنی است که آنها میتوانند بهعنوان نوعی حسگر بسیار کارآمد مورداستفاده قرار گیرند و میتوانند در ساخت دستگاههای پوشیدنی هوشمند به کار گرفته شوند.
استاد علوم مواد در دانشگاه کوئین ماری لندن گفت: با ترکیب هنر آشپزی و فناوری نانو ما از خواص جالبتوجه میکروکپسولهای گرافنی/جلبک استفاده کردیم تا به صنعت الکترونیک پوشیدنی کمک کنیم.
دیمیتریوس پاپاجیئورگیو افزود: این دستاورد چهارچوب قدرتمندی را برای دانشمندان ارائه میدهد تا از فناوریهای پوشیدنی نانوکامپوزیتی برای تشخیص مسائل بهداشتی با دقت بالا استفاده کنند، درحالیکه تعهد ما به مواد قابلبازیافت و تخریبپذیر کاملاً با نوآوری مطابقت دارد.
این پژوهش میتواند بهعنوان یک طرح توسط سایر آزمایشگاهها برای درک و دستکاری خصوصیات حسگرها مورداستفاده قرار گیرد و مفهوم فناوریهای پوشیدنی مبتنی بر نانو را به سطوح جدیدی ببرد.
وی همچنین گفت: تأثیرات زیستمحیطی زبالههای پلاستیکی تأثیر عمیقی بر معیشت ما دارد. این واقعیت که این کپسولها با استفاده از مواد قابلبازیافت و تخریبپذیر ساخته شدهاند، میتواند بر نحوه فکرکردن در مورد دستگاههای حسگر پوشیدنی تأثیر بگذارد.
