این روزها سایت های خبری درباره جزئیات قرارداد امیر قلعه نویی با فدراسیون فوتبال، مطالب متنوعی را منتشر می کنند. امروز هم منابع خبری نوشته اند در صورت صعود نکردن تیم ملی به جمع چهار تیم برتر جام ملت‌ها، فدراسیون اختیار فسخ قرارداد را خواهد داشت و می‌تواند به راحتی آن را فسخ کند. در غیر این صورت و با راهیابی به نیمه نهایی، قرارداد خودکار تا پایان مقدماتی جام جهانی و در صورت صعود به این مسابقات، تا پایان بیست و سومین دوره جام جهانی تمدید خواهد شد.
ماجرای مهم در این میان اما چیست و درد اصلی فوتبال ایران کجاست؟ در لابه لای تمام مشکلاتی که وجود دارد، قرارداد قلعه نویی یا هر مربی دیگری با فدراسیون فوتبال، کوچک ترین اهمیتی ندارد. این یک بحث داخلی میان فدراسیون و سرمربی تیم ملی است که دیر یا روز حل و فصل می شود اما آنچه به عنوان یک نکته مستتر باقی می ماند، وضعیت تیم ملی به لحاظ کیفی و نتایجی است که به زودی رقم خواهد خورد.
در جام ملت های آسیا اگر ایران به جمع ۴ تیم این رقابت ها نیز صعود کند، اتفاقی خیره کننده رخ نداده است. حتی صعود ایران به جام جهانی نیز، دیگر دستاوردی بزرگ تلقی نمی شود. این همان اتفاقاتی است که در گذشته رخ داده و مربیانی نظیر قلعه نویی هم در مصاحبه های متعدد، آنها را به عنوان یک شاهکار محسوب نمی کردند و به همین دلیل، منتقد سرمربی وقت تیم ملی و حامیانش بودند.
فدراسیون فوتبال یا امیر قلعه نویی، زمانی می توانند از عملکردشان اظهار رضایت کنند که در جام ملت های آسیا، فوتبال ایران را نه تنها به مرحله آبروداری در میان قدرت های درجه یک، بلکه به جام برسانند. در این صورت، مسئله قرارداد کادرفنی به ویژه قلعه نویی، به طور خودکار انجام می شود و هیچ کس هم نمی تواند از این مسئله ایراد بگیرد. یادمان باشد که نتیجه گرفتن در فوتبال و یک حرکت باشکوه در جام ملت ها، فقط دست خدا نیست؛ بلکه این مورد به کار و تلاش همه اعضای تیم ملی هم بستگی دارد.
در همین ارتباط: عجیب اما واقعی؛ حضور در نیمه‌نهایی هدف تیم ملی در جام ملت‌های آسیاست؟
