به گزارش خبرنگار مهر، ناصر الدین شاه قاجار در روز پنج شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۲۷۵ شمسی مصادف با ۱۷ ذی القعده در آستانه پنجاهمین سالگرد سلطنتش به زیارت حرم عبدالعظیم در شهر ری رفته بود که توسط میرزا رضا کرمانی ترور شد و در دم درگذشت.
پس از این حادثه و مرگ شاه، پیکرش را پس از غسل و کفن حدود یک سال در تکیه دولت که خود بنا کره بود، به امانت گذاشتند و پس از آنکه مقبره اش در حرم عبدالعظیم حسنی آماده شد، جنازه اش را به آرامگاه ابدی او منتقل و در همان مکان دفن کردند.
اتاق مقبره پیش از دفن شاه، مقبره همسر محبوبش فروغ السلطنه (جیران تجریشی) و پسرش قاسم میرزا بود که پس از دفن وی، مقبره شاه شهید و صحن ورودی آن صحن ناصری و ایوان ناصری نامیده شد.
این مقبره دارای تزئینات گچبری و آئینه کاری است که ترکیبی از دو شیوه فرنگی و قاجاری بوده و هنوز بخش عمده‌ای از آن پابرجاست. در ایوان مقبره که در توسعه سال‌های پس از انقلاب جزو حرم مطهر شد، کتیبه‌ای نصب بود که باب آغاز طرح توسعه، از این مکان خارج و به موزه آستان مقدس انتقال یافت. این کتیبه شامل روایتی منظوم مشتمل بر ۴۰ بیت است که در قطعاتی نگاشته شده است.
شعر کتیبه سروده سید علی حکیم معیری متخلص و مشهور به شمس المعالی است که واقعه روز قتل ناصرالدین شاه را با برخی جزئیات تاریخی بر زمینه طلا نوشته و با تکنیک قطاعی بر روی مقوایی به رنگ لاجوردی تیره چسبانده شده اثر استاد مهدی شریف شیرازی است که در خوشنویسی و قطاعی استاد بوده و تمام کار آماده سازی کتیبه مذکور هنر دست اوست.
این کتیبه به تاریخ ۱۳۱۷ قمری یعنی چهار سال پس از واقعه قتل شاه نگاشته و در مقبره او نصیب شده است.
کتیبه در معماری اسلامی یک عنصر معماری است و نکته‌ای که درباره این کتیبه حائز اهمیت است، روایی بودن آن است. به بیان دیگر این کتیبه یک واقعه تاریخی را روایت می‌کند.
آفرین امامی با انتشار این مطلب در صفحه مجازی خود نوشته که اکنون این کتیبه‌ها برای اولین بار از موزه آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی به امانت گرفته شده و قرار است از روز ۲۵ تیر ماه به مدت دو هفته به همراه آثار نفیسی از گنجینه مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان که یادآور آخرین لحظات زندگی ناصرالدین شاه است در عمارت چادرخانه کاخ گلستان به نمایش درآید. دبیری هنری این رویداد بر عهده استاد مهدی قربانی و دبیری اجرایی آن نیز بر عهده دکتر محمد رضا بهزادی است.
