فرادید نوشت: شاید در نگاه اول این فقط یک تخته‌سنگ ناهموار و زمخت به نظر برسد که در کنار سنگ‌های دیگری در میان یک درۀ سرسبز افتاده است.
به گزارش فرادید، اما یک فرورفتگی صیقلی و صاف در این سنگ هست که آن را از بقیه متمایز می‌کند؛ این فرورفتگی نشان می‌دهد که این سنگ یک چیز بسیار خاص است؛ یک جلادهنده یا سمبادۀ بسیار کمیاب که ۵ هزار سال قبل در عصر نوسنگی توسط ساکنان این منطقه برای تیز کردن ابزارهایشان به کار می‌رفته است.
این اثر نادر که در درۀ سنگ‌ها در دورسِت انگلستان کشف شده، نوعی سمبادۀ ثابت بوده که بدون اینکه حرکت داده شود، در همین مکان از آن استفاده می‌شده. تنها سنگ شبیه به این، حدود ۶۰ سال قبل در منطقۀ فایفیلد داون در ویلتس‌شایر کشف شده بود.
این سنگ به صورت اتفاقی توسط داوطلبانی کشف شد که مشغول کوتاه کردن و کنار زدن علف‌ها برای بهتر دیده‌شدن سنگ‌های دره بودند. آنه تیثر و جیم رایلات کسانی بودند که این سنگ را کشف کردند. آن‌ها بعد از کنار زدن علف‌ها متوجه یک بخش صیقل‌خورده بر روی سنگ شدند که آن‌ها را شگفت‌زده و غافلگیر کرد.
رایلات می‌گوید از فکر کردن به آنچه که هزاران سال قبل در اینجا گذشته لذت می‌برد؛ «آن مردمان باستانی احتمالاً صدها یا هزاران ساعت وقت را در کنار این سنگ با جلا دادن ابزارهایشان گذرانده‌اند».
منظرۀ درۀ سنگ‌ها
این احتمال هست که این محدوده در آن دوران یک جور محل کارگاهی بوده باشد که مردم در آن به کار قصابی حیوانات شکار شده، کندن پوست و قطعه قطعه کردن گوشت مشغول بوده‌اند.
مردمان عصر نوسنگی از تبرهای سنگی‌شان برای پاک کردن زمین از درخت و نیز برای ساخت خانه نیز استفاده می‌کرده‌اند. این تبرها معمولاً از جنس سنگ چخماق، سنگ‌های آتشفشانی و گرانیت ساخته می‌شدند. شواهدی از تجارت تبرهای سنگی در آن دوران نیز وجود دارد.
بعد از کشف این سنگ سمباده، محدودۀ اطراف آن موضوع کاوش‌های باستان‌شناسی قرار گرفته و متخصصان در حال بررسی هستند تا ببینند آیا ردپای دیگری از سازندگان تبرهای سنگی پیدا می‌کنند یا نه.
