به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ سال هاست شبکه های اجتماعی بیش از نزدیکانمان با ما در ارتباط هستند نه تنها بخش عمده ای از زمان ما در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی سپری می شود که در ساعات بیشتری تفکر ما را به لحاظ محتوا تحت تاثیر خود قرار می دهند و تراژدی از آن جا جدی تر می شود که محتوای فضای مجازی به بخشی از اخلاق، رفتار، ادبیات و ... ما تبدیل شده است که خواسته یا ناخواسته در لحظات مختلف زندگیمان تاثیر پذیری از آن را در زندگیمان پر رنگ و پر آسیب می بینیم.
عباس غفاری، نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر که کارگردانی نمایش "خواب بی‌وقت حوریه" را در کارنامه خود دارد در این باره به خبرنگار برنا گفت :
تقریبا حدود ۴۰ الی ۵۰ نمایش هر شب در سالن های تهران اجرا می‌شود اما خب به نسبت دوران قبل از کرونا آمار تماشاگران کمتر است پس از دوران کرونا و اتفاقات سال گذشته برخی از سالن‌های نمایش و تئاتر تعطیل شدند و برخی از هنرمندان و کارگردانان تئاتر تصمیم گرفتند که فعلاً در این عرصه فعالیت نکنند، همین امر موجب شد تا بسیاری از گروه‌های حرفه‌ای را روی صحنه نمایش نداشته باشیم. اکنون اکثر نمایش‌ها مربوط به گروه‌های جوانی است که می‌خواهند خودشان را بیشتر نشان بدهند و در سالن های خصوصی و دولتی اجرا می‌روند اما حقیقت این است که زمانی که به آمار فروش بلیط‌ها نگاه می‌کنیم به دلیل تورمی که این روزها مردم با آن سر و پنجه نرم می‌کنند آمار تماشاگران در سالن‌ها کاهش یافته است و خب دلیل منطقی هم هست زیرا بخش فرهنگی و هنری در سبد خانواده‌های ایرانی وجود ندارد بنابراین تعدادی تماشاگر محدود داریم که به قشر متوسط و یا متوسط به بالای جامعه متصل می‌شود.
عباس غفاری افزود: با توجه به رقم بالای بلیط برخی از دانشجویان هم نمی‌توانند به تماشای آثار بیایند با اینکه برخی از نمایش‌ها و سالن‌ها تخفیفات دانشجویی برای دانشجویان ارائه می‌دهند اما با توجه به تورمی که وجود دارد باز هم چندان دانشجویان نمی‌توانند از تئاترها استقبال کنند؛ زیرا وقتی یک نمایش بلیطش ۲۰۰ الی ۳۰۰ هزار تومان باشد حتی اگر تخفیف ۳۰ درصدی هم داشته باشد باز هم چندان تاثیری در هزینه ندارد. به فرض یک خانواده ۴ نفره بخواهد به تماشای نمایش برود باید هزینه زیادی را متحمل شود. از طرفی دیگر اگر به گروه‌های تئاتری هم سر بزنیم آنها هم می‌گویند که با تورم سر و کار دارند. برای ساخت دکور، طراحی‌ها، اجرای نمایش، دستمزدها، اجاره سالن و ... باید هزینه‌هایی را متحمل شوند و خب می‌توان به آنها هم حق داد بنابراین این توازن وجود ندارد و همین امر موجب می‌شود تا نمایش‌ها آنچنان که باید استقبال نشود.
این نمایشنامه نویس با اشاره به اینکه دولت باید به تئاتر کمک کند، گفت: دولت باید برای اجرای گروه‌های تئاتری سوبسید قائل شود و یا حداقل بخشی از هزینه اجرای گروه‌های تئاتری را بپردازد، همانند کشورهای دیگر که به این شکل عمل می‌کنند. اگر به این شکل پیش برود ما روز به روز با بحران کاهش تماشاگر مواجه خواهیم شد، هر چقدر هم که یک نمایش از متن، کارگردانی و اجرای بسیار خوبی برخوردار باشد اما اگر عرضه و تقاضا به لحاظ مالی توازن نداشته باشد طبیعتاً مخاطب توان تهیه بلیط نخواهد داشت.
عباس غفاری با بیان اینکه امروزه پلتفرم‌ها بازیگران را به خود جذب کرده‌اند، ادامه داد: حتی نمایشنامه نویسان نیز در این پلتفرم‌ها فعالیت می‌کنند و جذب آن ها شده اند. اگر اینگونه پیش برود با بحران بسیار جدی روبرو خواهیم شد.
کارگردان نمایش "حریم خلوت دل" درباره تبلیغات در این حوزه گفت: یک زمانی تبلیغات بسیار برای دیده شدن نمایش‌ها موثر بود اما واقعیت این است که از نیمه سال قبل تا به اکنون کانال‌های مجازی و فضای مجازی چندان تاثیری در دیده شدن نمایش‌ها و جذب مخاطب ندارد اما خب به هر روی در حال انجام فعالیت‌های خود هستند و بسیاری از بازیگران پوستر اثر خود یا همکاران و دوستان خود را در صفحات مجازی خود به اشتراک می‌گذارند. نمی‌توان گفت تبلیغات فضای مجازی تاثیر چندانی ندارد اما به نسبت سال قبل خیلی کم تاثیرتر است. اکنون تبلیغات بیشتر به شکل سینه به سینه است یعنی مخاطبان به تماشای یک اثر می‌نشینند و اگر از آن لذت ببرند آن اثر را به اطرافیان، خانواده، دوستان، آشنایان و همکاران خود معرفی می‌کنند. سازمان شهرداری و زیباسازی باید به دیده شدن و تبلیغات شهری بیش از پیش کمک کند زیرا به تئاترها کمک چندانی نمی‌کند.
انتهای پیام/
