بسم رب الحسین (ع)
ماه محرم که فرا می‌رسد، مدهوشان و دوست‌داران حسین (ع) به جنب و جوش هستند تا برای اقامه عزا مهیا شوند اما صاحب عزا حضرت صاحب الزمان (عج) پیشتر از همه در دروازه شهر کربلا به همه عزاداران جدش نگاه می‌کند. این نگاه محدود به شهر کربلا نیست و ایشان به عاشقان و شیدایان واقعی جدش در سراسر عالم از همان مکان نگاه ممتازی دارد .
و صاحب عزا چونان که از سرِّ حسین (ع) از ازل تا ابد سخن‌ها دارد، این سخنان را به دلِ نویسندگان، شاعران و واعظان واصل می‌کند.
شب اول محرم، حضرت صاحب الامر محزون‌ترین انسان در عالم هستی است؛ وقتی فرشتگان پیراهن پاره و خونین ابا عبدالله (ع) را از عرش آویزان می‌کنند، حضرت مهدی (عج) تمامی مصائب را به دیده می‌بینند و این حزن به‌واسطه ولایتشان به همه انسان‌های آزاده جهان تسری می‌یابد.
امام مهدی (عج) با چهار هزار فرشته که با شعار یا لثارات الحسین (ع) در کنار ضریح منتظر ظهور او هستند، ندا می‌دهند حی علی العزا فی ماتم الحسین (ع). اقامه این عزا آنقدر مهم است که اصلی‌ترین اسباب ظهور و معرفی حضرت حجت (عج) است.
و اربعین حسینی بزرگترین اجتماع بشری در حقیقت در همین راستا است و آن هنگام که حضرت مهدی (عج) ظهور می‌کنند، به دلالت همین عزا خود را چنین معرفی می‌کنند: آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم، آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده، بیدار باشید ای اهل جهان که جدّ من حسین (ع) را تشنه کام کشتند، بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین (ع) را روی خاک افکندند، آگاه باشید ای جهانیان که حق جد من حسین (ع) را از روی کینه‌توزی پایمال کردند.
پس فلسفه اقامه عزای امام حسین (ع) کاملا مرتبط با ظهور و امر فرج ایشان است لذا آن وقت که پرچم عزای ابا عبدالله (ع) بر فراز گنبد افراشته می‌شود، عطر عزای حسین (ع) همه فضای عالم را آکنده می‌کند تا فرزندان آدم با تفکر و تحصیلِ بصیرت در بزرگترین فاجعه عالم اندیشه کنند و به این آگاهی برسند که شعار یالثارت الحسین (ع) شعاری همگانی است و تنها به فرشتگان موکل حرم امام حسین (ع) برای یاری قائم آل محمد (عج) اختصاص ندارد و در حقیقت به نزاع تاریخی جریان حق و باطل اشاره دارد. از این‌رو شعار اصلی یاران و اصحاب امام عصر (عج) در سال ظهور نیز یالثارات الحسین (ع) خواهد بود.
و خوشا به حال عزاداران واقعی که خریدارشان امام مهدی (عج) است؛ همان کسانی که اگر در زمان امام حسین (ع) در کوفه بودند، مسلم بن عقیل سفیر امام زمانشان را چون نگین انگشتری حفظ می‌کردند تا به وقت حادثه امام زمانشان ندای حزین و جانکاه هل من ناصر ینصرنی سر ندهد.
و نکته اساسی این است که عزاداران حسین (ع) با سفیر اکنون امام زمان (عج) چگونه مواجهه می‌کنند؟ در حقیقت هرچه حلقه این نگین انگشتری در این زمان گسترده‌تر و فراگیرتر شود، امر فرج حضرت ولیعصر (عج) سریعتر محقق می‌شود و آنطور که در روایات آمده است، یاران مهدی تنها از خدا می‌ترسند و همواره در پاسداری از دین خدا در آرزوی شهادت هستند.
از این‌رو هرچه شیعیان بیشتر به کشتی نجات اصیل حسین بن علی (ع) متصل شوند، به امر ظهور رجحان و سرعت بیشتری می‌بخشند.
و به تعبیری شاید بدین منظور است که می‌گویند حُبُّ الحُسِین وُسیلةُ السُّعداءِ. عشق حسین راه توسل سعادتمندان است. همان سعاتمندانی که برای امام زمان (عج) و سفیر ایشان سَر می‌دهند.
عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است
دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است
انتهای پیام/
