به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیسن نت، دکتر «فرانک لین»، استاد دانشگاه جان هاپکینز مریلند، گفت: «این نتایج شواهد قانع‌کننده‌ای ارائه می‌دهند که درمان کم‌شنوایی ابزاری قدرتمند برای محافظت از عملکرد شناختی در سنین بالاتر است و احتمالاً در درازمدت، تشخیص زوال عقل را به تأخیر می‌اندازد».
لین در ادامه افزود: «اما هر گونه فواید شناختی درمان کم شنوایی مرتبط با افزایش سن، بسته به خطر زوال شناختی در افراد، احتمالاً متفاوت است.»
کم شنوایی درمان نشده ممکن است از طرق مختلف به زوال شناختی منجر شود، از جمله با سخت‌تر کردن عملکرد مغز برای شنیدن که به ضرر سایر عملکردهای ذهنی مانند تفکر و حافظه است.
این مطالعه نشان داد که کم شنوایی ممکن است باعث شود مغز در دوران پیری، سریع‌تر کوچک شود. کاهش شنوایی همچنین ممکن است در نهایت منجر به آتروفی مغز شود زیرا افراد کمتر درگیر موقعیت‌های اجتماعی می‌شوند.
برای مطالعه این موضوع، ۹۷۷ بزرگسال، ۷۰ تا ۸۴ ساله، با کم شنوایی درمان نشده مورد بررسی قرار گرفتند. آنها اختلال روانی قابل توجهی نداشتند.
دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند: یک گروه که در معرض خطر بالاتر زوال شناختی بود. دیگری عموماً افراد سالم‌تری بودند.
آنها به طور تصادفی برای دریافت مشاوره شنوایی شناسی و سمعک یا مداخله کنترلی در مورد پیری سالم قرار گرفتند. محققان این گروه‌ها را دو بار در سال طی سه سال پیگیری کردند.
محققان عملکرد اجرایی، زبان و حافظه را در شروع مطالعه و سپس هر سال آزمایش کردند. از جمله آزمون‌ها، یادآوری لغات با تأخیر، یادگیری اتفاقی، و حافظه منطقی بود.
در مجموع، تفاوتی در کاهش شناختی پس از سه سال بین دو گروه وجود نداشت.
اما وقتی به طور خاص گروه در معرض خطر بیشتر مورد بررسی قرار گرفتند، در گروهی که سمعک دریافت می‌کردند، ۴۸ درصد تغییر شناختی کمتری در طی سه سال وجود داشت.
برای افرادی که در گروه سالم‌تر بودند، تغییرات شناختی سه ساله بین گروه مداخله شنوایی و کنترل تفاوت معنی داری نداشت.
به گفته محققان، درمان کم شنوایی در افراد مسن در معرض خطر بیشتر زوال عقل، نقش محافظتی ایجاد می‌کند.
کم شنوایی مرتبط با سن حدود دو سوم بزرگسالان بالای ۶۰ سال را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد. نویسندگان در یادداشت‌های پیش زمینه گفتند، کمتر از ۱۰ درصد از افراد مبتلا به کم شنوایی در کشورهای با درآمد کم و متوسط از سمعک استفاده می‌کنند، در حالی که کمتر از ۳۰ درصد در کشورهای با درآمد بالا این کار را انجام می‌دهند.
