روزنامه جوان نوشت: هفته گذشته، گفت‌وگویی از حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی منتشر شد که در بخشی از آن به موضع‌گیری اخیر فائزه هاشمی نسبت به رویکرد اصلاح‌طلبان درخصوص انتخابات امسال مجلس پرداخته شده بود.
فائزه هاشمی گفته اصلاح‌طلبان نباید در انتخابات شرکت کنند و مرعشی در آن سخنان در واکنش می‌گوید که «قاعدتاً خانم هاشمی باید صبر می‌کردند تا حزب به جمع‌بندی روشنی برسند.» گرچه که او در ادامه، فائزه هاشمی را «حزبی و فراحزبی» توصیف می‌کند.
فائزه هاشمی، اما نشان داده که در چارچوبی نمی‌گنجد. او سال‌هاست که دیگر فردی نیست که مقتضیات عضو یک حزب بودن را رعایت کند و اگر حزب کارگزاران سازندگی دنبال قاعده‌های کار حزبی و سیاسی است، باید خیلی زودتر از اینها، به جای هر رویکرد محافظه‌کارانه دیگری، عذر چنین فردی را از حزب می‌خواست.
فائزه از بنیانگذاران حزب کارگزاران و دختر مرحوم هاشمی رفسنجانی است و برای کارگزاران سخت است که در این سطح، از خط محافظه‌کاری عبور کند. اما او عضو شورای مرکزی حزب هم است و تا چه زمانی می‌توان این روال کج‌دار و مریز را در موردش ادامه داد؟
اکنون فائزه (عضو شورای مرکزی حزب) از تحریم انتخابات می‌گوید و مرعشی (دبیر کل حزب) می‌گوید او باید صبر می‌کرد و بعد هم تأکید می‌کند که سخنان فائزه را بررسی می‌کنند. اما به نظر می‌رسد این پاسخ او صرفاً یک فرار از پاسخگویی باشد. بررسی کنید که چه بشود و تاکنون بررسی‌ها به کجا رسیده است؟ هیچ!
مرعشی البته معتقد است آن‌هایی که از تحریم انتخابات می‌گویند باید راه حلی داشته باشند که چه کنیم: «اینکه صرفاً بدون راهکار بگوییم کاری را انجام بدهند یا ندهند خیلی شایسته یک جریان سیاسی یا سیاستمدار حرفه‌ای نیست.» و بعد هم می‌گوید حزب کارگزاران هنوز وارد بحث انتخابات نشده است! اما انتخابات موضوع دیگری است، موضوع کنونی آن است که کارگزاران حتی نتوانسته تکلیف خودش را با یک عضوش که همواره خارج از چارچوب حزبی بوده، روشن کند.
