عصر ایران - این دو گروه، هر چند متضاد هم هستند ولی در عمل، مکمل یکدیگرند:
1 - آنان که محرم و مناسک آن همانند سیاه پوشیدن شیعیان و عاشقان امام حسین علیه السلام را مصادره سیاسی می کنند و حضور مردم در هیات ها و عزارداری ها را به سطح گردهمایی های سیاسی تقلیل می دهند و نشانه حمایت مردم از نظام سیاسی می شمارند
2 - کسانی که مردم را به تحریم محرم و نپوشیدن لباس سیاه به عنوان یک عمل سیاسی و ... فرا می خوانند و به باورهای مذهبی شان اهانت می کنند.
اینان، یکی از یکی، نابخردتر هستند. چه آن که هر دو، سیاسیونی اند که در دریای پرشور و سرخ محرم که باید در پی فضائل اخلاقی و انسانی بود، دنبال صیدهای حقیر سیاسی اند.
محرم ، نه تایید حکومت هاست و نه بازیچه اپوزیسیون ها ؛ محرم ، محرم است با همه فلسفه، مناسک و مراسم و آیین ها و سنت های تاریخی اش و با پیام هایی که هرگز کهنه نمی شوند: نه ظلم کنید و نه زیر بار ظلم بروید، در اصلاح جامعه بکوشید و آزاده باشید، حتی اگر دین ندارید.
پیام محرم برای عمل است نه نمایش؛ حکومت ها اگر می خواهند متصل به محرم شوند، نیازی به نمایش و شعار ندارند، کافی است در مسیر اصلاح باشند و ظلم نکنند. اپوزیسیون ها هم اگر واقعا مخالف ستم هستند، بسیار احمق اند اگر تصور می کنند می توانند با تحریم نماد تاریخی مبارزه با ستم، به اهداف شان برسند و با بی حرمتی به باورهای ریشه دار مردم، آنها را همراه خود سازند.
توصیه دلسوزانه به همه سیاست بازان: مزاحم مردم و محرم شان نشوید، بزرگ تر از شما هم نتوانسته اند با این پرچم همیشه در اهتزاز بازی کنند. بروید جای دیگری بازی کنید!
زیاده عرضی نیست!
