به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از میزان ؛ - زندانیان گوانتانامو بنا به گزارش‌ها از حبس نامحدود و سال‌ها آزار از سوی دولت آمریکا رنج می‌برند؛ در ماه ژوئن، گزارشگر ویژه سازمان ملل از این زندان بازدید کرد و در مورد «رفتار ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز مداوم» که با زندانیان انجام می‌شد با مطبوعات سخن گفت.
سایت‌های سیاه در ۵۴ کشور
گوانتانامو تنها یکی از «سایت‌های سیاه» متعددی است که از سوی آمریکا در سرتاسر جهان برای نگهداری «تروریست‌ها» ساخته شده است؛ در طول سال‌ها، این کشور به‌طور پنهانی در دستکم ۵۴ کشور و منطقه اردوگاه‌های بازداشت ایجاد کرده و از آن‌ها به عنوان مراکز بازجویی از «مظنونان تروریستی» استفاده می‌کند و در عین حال تلاش می‌کند تا از صلاحیت قضایی و چالش‌های قانونی فرار کند.
بازداشت‌های خودسرانه
در یک سند وزارت دفاع آمریکا در ژانویه ۲۰۰۵ ادعای بی گناهی یکی از زندانیان و انکار وابستگی وی به القاعده افغانستان اثبات شد. با این حال، او برای دو سال بعد در بازداشت نگه داشته شد.
پس از بازگشت به افغانستان در سال ۲۰۰۷، او مجبور شد با ضربه ویرانگر دیگری روبرو شود؛ از دست دادن اعضای خانواده‌اش.
مصیبت‌های مشابهی برای سایر بازداشت شدگان نیز رخ داد؛ از حدود ۷۸۰ نفری که در گوانتانامو نگهداری می‌شدند، کمتر از ۲۰ نفر محاکمه شدند، در حالی که تعداد قابل توجهی از افراد دیگر بدون دسترسی به محاکمه رسمی یا هر گونه غرامت، بازداشت و آزار طولانی مدت را تحمل کردند.
شکنجه بی رحمانه
به دنبال دستگیری‌های بی اساس، هر زندانی در هنگام بازجویی مورد بدرفتاری شدید قرار گرفت؛ در زیرزمین فرودگاه جلال آباد در مرکز ننگرهار، ارتش آمریکا دستان یک زندانی را بسته و بار‌ها سر او را در آب فرو برد. چند روز بعد او را به زندان بگرام در ۴۰ کیلومتری شمال کابل پایتخت افغانستان منتقل کردند.
زندان بگرام به دلیل موارد متعدد آزار زندانیان به «گوانتاناموی افغانستان» ملقب شد؛ ظرف یک هفته در دسامبر ۲۰۰۲، دو زندانی در نتیجه آزار نظامیان آمریکایی در این کمپ جان خود را از دست دادند.
چند ماه بعد، یکی از زندانیان به بازداشتگاه گوانتانامو فرستاده شد؛ به محض ورود، او را هدف انواع شکنجه‌ها قرار دادند.
همه زندانیان، بدون استثنا، باید تحت شکنجه‌های طاقت فرسایی قرار می‌گرفتند.
یکی از بازداشت شدگان سابق گوانتانامو می‌گوید: در یک ماه و نیم اول ما را نمی‌گذاشتند با کسی صحبت کنیم، نمی‌گذاشتند اذان بگوییم و در اتاق نماز بخوانیم، سعی کردم نماز بخوانم و چند نفر آمدند و مرا کتک زدند. یکی از زندانیان گفت: اگر کسی می‌خواست اذان بگوید او را می‌زدند و دهانش را می‌بستند.
«واتربردینگ»، یکی از وحشیانه‌ترین تکنیک‌های بازجویی که از سوی مقامات اطلاعاتی آمریکا ابداع شده بود، به طور مرتب مورد استفاده قرار می‌گرفت؛ در این نوع شکنجه، قربانی روی تخته‌ای شیبدار بی‌حرکت می‌شود، سر و پاهایش بالا می‌آیند و صورتش با یک پارچه پوشانده می‌شود. آب روی پارچه ریخته می‌شود و تنفس قربانی را سخت می‌کند و به طور بالقوه باعث خفگی می‌شود.
کسانی که در معرض واتربردینگ قرار می‌گیرند عذاب شدیدی را تجربه می‌کنند، زیرا باعث ایجاد احساس طاقت‌فرسا و طولانی‌مدت مرگ قریب‌الوقوع می‌شود.
گزارش وزارت دادگستری آمریکا نشان داد که قربانیان واتربوردینگ اغلب برای فرار از شکنجه بیشتر به جعل اعترافات دروغین یا حتی اعتراف به جنایاتی که مرتکب نشده‌اند متوسل می‌شوند.
اردوگاه بازداشت گوانتانامو از زمان تأسیس در سال ۲۰۰۲ از سوی ارتش آمریکا در خارج از قلمرو این کشور، با نقض آشکار حقوق بشر آسیب دیده است.
معامله سودآور
دستگاه اطلاعاتی آمریکا همچنین از «سایت‌های سیاه» برای به دست آوردن سود قابل توجه از خزانه دولت این کشور و جعل ادعا‌های دروغین موفقیت در مبارزه با تروریسم سوء استفاده کرد.
نیویورک تایمز گزارش داد که مالیات دهندگان آمریکایی هزینه سالانه ۵۴۰ میلیون دلاری برای حفظ عملیات جاری اردوگاه گوانتانامو، حتی زمانی که تعداد زندانیان در آنجا به ۳۰ نفر کاهش یافته است، را متحمل شدند.
به گزارش آسوشیتدپرس، آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) با کشور‌ها و گروه‌های خاصی توافق کرده است که به موجب آن دولت آمریکا «مظنونان تروریستی» را از آن نهاد‌ها به قیمت‌های گزافی از ۳ تا ۲۵ هزار دلار خریداری کرده است.
رسانه‌های آمریکا همچنین فاش کردند که سیا به یک شرکت خصوصی نزدیک به ۸۰ میلیون دلار برای طراحی برنامه‌های شکنجه پرداخت کرده است.
علیرغم افشای مکرر نقض حقوق بشر در «سایت‌های سیاه»، هیچ یک از مقامات آمریکایی به دلیل توسعه، مجوز یا اجرای برنامه‌های دستگیری و شکنجه پنهانی پاسخگو نبوده اند.
نقض حقوق بشر توسط ایالات متحده همچنین با انتقاد و محکومیت شدید جامعه بین المللی و کارشناسان در سراسر جهان مواجه شده است.
در سال ۲۰۲۰، دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) تحقیقات خود را در مورد جنایات سنگین علیه بشریت و جنایات جنگی که توسط همه طرف‌های درگیر در درگیری در افغانستان، از جمله نیرو‌های آمریکایی انجام شده، از سر گرفت.
