به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ محمدرضا معجونی، نقال و پرده‌خوان پیشکسوت پرده‌خوانی حر بن یزید ریاحی را در این ویژه‌برنامه برعهده دارد.
محمدرضا معجونی، نقال و پرده‌خوان پیشکسوت درباره چگونگی ورودش به این مسیر گفت: از نوزده سالگی وارد تئاتر شده‌ام و چون زاده گرمسار هستم فعالیت‌های تئاتری‌ام را از این شهر آغاز کردم و ادامه دادم تا اینکه توسط آقای مسلمی به مجموعه تلویزیونی عکاسخانه دعوت شدم و پس از چند سال با محسن آویژه آشنا و وارد عرصه کودک شدم. همچنین پدربزرگم به پرده‌خوانی و نقالی شاهنامه می‌پرداخت که موجب شده بود تا این فضا در سر من هم بیوفتد.
این پرده‌خوان و نقال ادامه داد: روزی در تهران دیدم یک پیرمردی در حال نقالی است و از آنجا متوجه شدم چیزی که سال‌ها منتظرش بودم نقالی و پرده‌خوانی بوده است و شروع به تحقیق درباره این هنر و شاهنامه‌خوانی کردم. آرام آرام فعالیت‌هایم را در این حیطه ادامه دادم و در بیست و چند کشور پرده‌خوانی و نقالی کردم.
معجونی با اشاره به اینکه هنر نقالی، هنریست که هم در شادی ها و هم در غم‌ها می‌توان از آن بهره گرفت، بیان کرد: از آنجایی که ما شیعه هستیم و امام حسین(ع) جایگاه ویژه‌ای در زندگی ما دارد، من به پرده‌خوانی مذهبی(علوی، رضوی، نبوی، عاشورایی) پرداختم.
این منقبت‌خوان پیشکسوت با بیان اینکه هنر نقالی و پرده‌خوانی در حال فراموشیست، توضیح داد: می‌توان این هنر را درحال انقراض نامید. در هریک از استان‌های کل کشور شاید تنها یک پرده‌خوان و نقال وجود داشته باشد که شاید تعداد این هنرمندان به ۲۰ تن هم نمی‌رسد.
معجونی با تاکید بر اینکه هنر نقالی و پرده‌خوانی از دل تاریخ برآمده است، ادامه داد: این هنر در طول تاریخ افت و خیزهای فراوانی داشته است. از زمان روی کار آمدن حکومت آل‌بویه در ایران، رشد هنرهای آیینی و سنتی قدرت و سرعت زیادی گرفت. این هنر کم‌کم رو به فراموشی بود که با روی کار آمدن صفویه، هنرمندان دوباره به احیای آن پرداختند و این هنر سینه‌به‌سینه به ما رسیده است.
او افزود: پرده‌خوانی و نقالی،تعزیه‌خوانی،منقبت‌خوانی،شمایل‌گردانی، سخن‌وری و معرکه‌گیری هنرهای مادر، پایه و مختص ایران هستند. در گذرگاه‌ها، قهوه‌خانه‌ها و ... افرادی بودند که به این هنرها می‌پرداختند و در کنار آن با استفاده از آن‌ها مسائل مختلف دینی مانند اصول دین، احکام نماز و ... را به مردم آموزش می‌دادند.
اما متاسفانه امروزه خب به این هنر بسیار کم‌توجهی می‌شود. خیلی از هنرمندان نقال و پرده‌خوان ما تنها از راه این هنر ارتزاق می‌کنند و ای‌کاش دوستان و مدیران تصمیم‌گیرنده به این موضوع توجه بیشتری کنند.
محمدرضا معجونی گفت: نقالی نه بیمه دارد نه حقوق و ما تنها به عشق امام حسین(ع) و اهل‌بیت کار می‌کنیم. ای‌کاش این هنر به عنوان یک واحد درسی مختص رشته‌های هنری، در دانشگاه‌های مرتبط تدریس شود یا در طول سال با برگزاری ورکشاپ یا کارگاه‌های آموزشی به آن پرداخته شود.
این پیشکسوت در ادامه بیان کرد: ما در طول سال مناسبت‌های ملی، شاد، فرهنگی و مذهبی زیادی داریم که می‌توانیم با این هنرها به آن‌ها بپردازیم. در واقع کارکرد این هنرها صرفاً محدود به ایام خاصی مانند محرم یا ماه رمضان نیست. اگر شرایط به همین صورت ادامه پیدا کند می‌توان گفت تا ۸ سال آینده هنر نقالی و پرده‌خوانی نخواهیم داشت.
این پیشکسوت که این روزها در ویژه‌برنامه «نوای عرشیان و مشق فرشیان»، مشغول به کار است درباره میزان استقبال‌ها گفت: نسبت به سال‌های قبل به شدت ریزش مخاطب داشتیم به عنوان مثال استقبال‌ها از ویژه برنامه «نوای عرشیان و مشق فرشیان» به نسبت کمتر بود. اما چون تنها راه کسب درآمد من از طریق پرده‌خوانی و نقالی است همین امر موجب شد تا اجرا در این ویژه برنامه را بپذیرم. علاوه بر آن علاقه قلبی به امام حسین(ع) و برای ادای دین به ایشان در این برنامه پرده‌خوانی و نقالی میکنم و احساس میکنم اباعبدالله من را به این برنامه دعوت کرده است.
خبرنگار: الناز برکاتی
انتهای پیام/
