جایگاه مروت و انصاف در الگوهای اخلاقی قیام حسینی

محمدرضا سنگری، در شب تاسوعای حسینی درباره مروت و خوش‌انصافی به سخنرانی پرداخت.

متن سخنرانی بدین شرح است: 

«فتوت، مروت و حمیت را زیرمجموعه خوش‌انصافی قرار می‌دهیم. خوش‌انصافی یکی از رفتارهای جمیل انسان است. اگر حضرت زینب(س) می‌گوید من در کربلا جز زیبایی چیزی ندیدم به این دلیل است که در کربلا انسان‌های منصف می‌بینیم. اگر چیزی به عنوان قدرشناسی زینت رفتار انسانی است، مروت و خوش‌انصافی هم زینت جان ما است.

از امام صادق(ع) سؤال کردند «وَ قِیلَ لَهُ مَا اَلْمُرُوَّةُ فَقَالَ ع لاَ یَرَاکَ اَللَّهُ حَیْثُ نَهَاکَ وَ لاَ یَفْقِدُکَ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکَ. مروت چیست؟ امام علیه السلام فرمود: این است که خدا تو را در آنجا که بازداشته‌ات، نبیند و از آنجا که امر نموده، تو را غایب نبیند.» جا به معنای فیزیک تنها نیست بلکه موقعیت است. موقعیت کنشی و برخوردی. گاهی حالتی به خودمان می‌گیریم که گرد غم در فضا می‌پاشیم و دیگران را ناشاد می‌کنیم می‌توانیم در آن موقعیت نباشیم. شجاعت ترک موقعیتی که موجب گناه می‌شود مروت و خوش‌انصافی است.

امام علی(ع) فرمود: هیچ زینتی ارزشمندتر از فتوت نیست. بالاترین مروت این است که دوستی‌هایتان را حفظ کنید و زود دوستی را قطع نکنید. از زمان جاهلیت حِلف‌ُالفُضول یا سوگندنامه جوانمردی وجود داشت. فضول به معنی فضلها است و رسول خدا(ص) هم بعد از اسلام چون پیمان‌نامه خوبی بود همچنان از آن استفاده می‌کردند. این موضوع را ما در زیست حضرت زهرا(س) هم می‌بینیم که گروهی از زنان جمع می‌شدند و فعالیت اجتماعی داشتند. همین گروه‌های جهادی هم مصداق حلف‌الفضول است. در این زمینه اگر کاری هم نتوانیم انجام دهیم همدلی کنیم. کتاب «همنام گل‌های بهاری» رفتار و سلوک پیغمبر(ص) را بیان کرده است و توصیه می‌کنم آن را بخوانید. در آن کتاب آمده که ایشان وقتی کسی دلش گرفته بود دستانش را می‌گرفت و چشم در چشمش با او همدلی می‌کرد. بعضی وقتها ما شیوه‌های آرام کردن دلها را بلد نیستیم.

امام علی(ع) فرمود: أحسَنُ المُروءَةِ حِفظُ الوُدِّ ؛ بهترین جوان‌مردی، نگهداشت دوستی است. مقابل هم قرار نگیریم و به هم نپریم و با هم دعوا نکنیم. در خانه آقا می‌گوید مگر من چه گفتم، خانم هم می‌گوید مگر من چه گفتم. این نشان‌دهنده این است که ما فهم درست از هم نداریم و روابط هم را خوب درک نمی‌کنیم.

انسان جهانی دارای جذر و مد دارد. گاهی اوقات نمی‌دانیم فرزند ما در چه حالتی به سر می‌برد. یادگیری اینکه چگونه با هم صحبت کنیم مهم است. مسائل مختلف روی روابط ما تأثیر می‌گذارد. همیشه به خودمان بگوییم رفتار فرد ممکن است نتیجه یک موضوعی باشد که ما از آن خبر نداریم. ناراحتی فرزند را بپذیرید و با او همراهی کنید. امروز پرخاشگری در ما هست اما می‌شود مدیریت رفتار کرد. سعی کنید خوبی‌های آدم‌ها را بزرگتر از بدی‌ها ببینید.

امام حسین(ع) در منزل شراف به حر برخورد کرد زهیر به او پیشنهاد کرد با آنها بجنگیم اما امام فرمود ما آغازگر جنگ نخواهیم بود. به آنها آب بدهید و اسب‌هایشان را سیراب کنید. همین کار امام ۳۲ نفر را تغییر داد.

روز عاشورا صبح زود امام دستور داد خندق حفر کردند و در آن خارهای کربلا را ریختند. وقتی آن را روشن کردند یک نفر غرق در سلاح به امام رسید و گفت: حسین پیش از آنکه به جهنم برسی برای خودت جهنم آماده کردی؟ امام فرمود صدایش آشناست پرسید شمر نیست؟ یک نفر گفت بله شمر است. مسلم بن عوسجه اسدی به امام گفت اجازه دهید او را هدف قرار دهم حضرت فرمود ما آغازگر جنگ نخواهیم بود.

امام سجاد(ع) می‌فرماید خدایا به من کمک کن اگر کسی به من خوبی کرد آن را مطرح کنم و بدی‌ها را پنهان کنم؛ این برعکس ما است که خوبی‌ها را پنهان می‌کنیم و بدی‌ها را آشکار.

خدمات را نادیده نگرفتن مروت است. خوش‌انصاف باشد و در خانه از کسی که زحمت کشیده تشکر کنید، گل ببرید. بعضی از بانوان را دیدم همسرشان معلول یا قطع نخاع هستند از او پرستاری می‌کنند؛ چقدر انسان‌های بزرگی هستند. خیر رساندن به دیگران مروت است. شرط انصاف این است که اگر خوبی به ما می‌شود آن را فراموش نکنیم.» 

انتهای پیام