استاد احمدعلی دهقانی، تعزیه خوان برجسته گیلانی در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه متولد سال ۱۳۳۱ اهل روستای چنجه بخش سنگر هستم، اظهار کرد: از ۱۰ سالگی مرثیه سرایی می کردم و با پدرم به مراسمات مذهبی مسجد روستای خود می رفتم.
وی با اشاره به تهیه کتاب گلشن حسینی برای خواندن مرثیه های ماه محرم، افزود: صدای خوبی داشتم و مرثیه خوانی را با علاقه دنبال می کردم؛ در نزدیکی روستای ما بقعه آقا سید قاسم بود که هر سال در ایام محرم تعزیه برگزار می شد و گروه مرحوم عنایت الله صمصام به آنجا می آمد.
این پیشکوست هنر تعزیه، با بیان اینکه آن زمان به عنوان سیاهی لشکر گروه تعزیه را همراهی می کردم، اما همه اشعار و نوحه های تعزیه را حفظ بودم، گفت: یکی از روزها به دلیل طولانی بودن راه و کمبود امکانات رفت و آمد، تعدادی از خواننده های گروه تعزیه حاضر نشدند و لذا داوطلب اجرا در گروه شدم و خوانندگی کردم و مورد قبول گروه قرار گرفتم.
دهقانی، از اولین تجربه خود در تعزیه خوانی چنین گفت: در نقش جبرئیل برای امام حسین(ع) در دشت کربلا نامه می آوردم. اولین تعزیه خودم را با عبارت «یا حسین» آغاز کردم و پس از آن ۶ سال زیر نظر گروه های تعزیه استان گیلان به ویژه مرحوم استاد علی اسمی و مرحوم استاد عنایت الله صمصام تعزیه خوانی را فرا گرفتم.
وی با بیان اینکه در سال ۷۳ گروه تعزیه «حر ابن ریاحی» را با سه فرزندم تشکیل دادم و اکنون ۱۸ تعزیه خوان دارم، عنوان کرد: در تمام استان ها تعزیه اجرا کردم و حتی در خانه خدا و بین الحرمین هم روضه خواندم.
این دارنده نشان درجه یک هنری، با بیان اینکه در سال، نزدیک به ۲۰۰ مجلس تعزیه در جای جای کشور برگزار می کنم، ادامه داد: یکی از فرزندانم موافق خوان و دیگری مخالف خوان است؛ فرزند دیگرم موسیقی تعزیه را اجرا می کند و نوه ام هم قاسم خوانی می کند.
وی که بازنشسته اداره اقتصاد و دارایی است، از عشق خود به نقش «حُر» گفت و خاطرنشان کرد: تعزیه خوانی که درجه یک هنری را می گیرد، یعنی می تواند همه نقش ها اعم از موافق و مخالف را بخواند، اما نقش حر برای من ویژه است و خیلی خودم را با این نقش نزدیک می بینم.
دهقانی با بیان اینکه همواره خودم را خرج امام حسین(ع) کردم؛ نه امام حسین را خرج خودم، متذکر شد: بخش عمده درآمد حاصل از شغل و کشاورزی ام را با عشق صرف اجرای تعزیه و خرید اسب و لباس و لوازم مورد نیاز اجرا کرده ام.
وی با اشاره به سابقه ۶۰ ساله فعالیت خود در هنر تعزیه، خاطرنشان کرد: تعزیه را با بچه خوانی شروع کردم، زیرا بچه خوانی خیلی مهم است و تعزیه خوان باید توانایی اجرای همه نقش ها را داشته باشد و لذا تنها تعزیه خوان در استان گیلان هستم که دکترای هنری تعزیه را دریافت کردم.
این تعزیه خوان گیلانی، معین البکا یا میرزا را تعزیه خوانی دانست که به همه نقش ها اعم از اولیا و اشقیا مسلط است و ادامه داد: در گذشته خواننده ها نسخه تعزیه را در دست می گرفتند، اما اکنون تعزیه خوانان از حفظ می خوانند و اگر جا بمانند، معین البکا به آنان کمک می کند؛ کار دیگر میرزا نوحه خوانی است که البته امروزه خیلی کمرنگ شده و هنرمندان جوان تعزیه زیاد با این بخش آشنایی ندارند.
دهقانی، با انتقاد از عدم تولیت در حوزه هنر تعزیه، اضافه کرد: ارشاد اسلامی و تبلیغات اسلامی و اوقاف و حوزه هنری و... متولی تعزیه نیستند و هیچ ارگانی برای توسعه هنر آیینی تعزیه وجود ندارد و لذا تعزیه خوانان سینه به سینه و چهره به چهره هنر خود را به هنرمندان جوان تر منتقل می کنند.
وی با بیان اینکه اگر صد بار به گذشته برگردم باز تعزیه خوان امام حسین(ع) می شوم، اضافه کرد: هرگز اجازه نمی دهم بین من و امام حسین(ع) جدایی بیفتد و تا جایی که بتوانم تعزیه اجرا می کنم.
انتهای پیام
