محرم ۶۱ نقطه عطفی در عالم ایجاد کرد؛ ولی این نقطه، پایان خط نیست بلکه شروع یک مسیر است؛ نقطه‌ای که «شایعت و بایعت و تابعت» از روی آن معنا می‌یابد. نقطه‌ای که «سمعت بذلک فرضیت به» تکلیف امروز را هم مشخص می‌کند.
دنباله‌ها و راضیان به ظلم یزید، امسال به پیروانشان دستور دادند سیاه نپوشید و برای سیدالشهدا عزاداری نکنید و ...؛ اما به اذعان هر کسی که در هیئات رفت و آمد داشته، ایران اسلامی امسال پرجمعیت‌ترین و گرم‌ترین محفل‌ها و مجالس را برای سیدوسالار شهیدان به خود دید. این امر پس از این حجم از هجمه دشمن و مشکلاتی که در کشور داشتیم و داریم، جز عنایت اهل‌بیت علیهم‌السلام به این ملک و ملت، هیچ منطق دیگری ندارد.
سیاه‌پوشانِ امسال، فارغ از جنبه تولی و عرض ارادت به محضر صاحب‌عزای سیدالشهدا علیه‌السلام، جنبه تبری و اعلام برائت از دشمنان خون خدا نیز بود. فلذا روسفیدی آن برای هر کسی که خود را به‌نحوی عزادار و حسینی اظهار کرد، خواهد بود.
ظرفیت محرم و صفر، بی‌نظیر است؛ از زنده نگاه داشتن اسلام ناب محمدی، تا انقلاب اسلامی و ان‌شاءالله ظهور مهدی موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه، همه و همه از رشحات حماسه حسینی است. نام حسین علیه‌السلام، عالم‌گیر است و روزبه‌روز هم بیشتر شناخته می‌شود تا آنجا که امام زمان به‌وقت ظهور، بین رکن و مقام با این پنج ندا خود را معرفی می‌کنند:
ألا یا أهل العالم أنا الإمام القائم
ألا یا أهل العالم أنا الصمصام المنتقم
ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشان
ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام طرحوه عریانا
ألا یا أهل العالم إنّ جدّی الحسین علیه السّلام سحقوه عدوانا
بار دیگر بر همگان، چه دوست و چه دشمن، ثابت شد که مردم این عصر از مردم عصر رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله هم بهترند و علی‌رغم همه تبلیغات مسموم و ضعف‌هایی که خودمان داریم و باوجود فقدان نبی و غیبت ولی، زیر بیرق حضرت ثارالله ایستاده‌ایم و به پیش می‌رویم تا به فضل خدا در رکاب منتقم خون حسین علیه‌السلام سربازی کنیم.
