خبر فوری نوشت: شاید هیچ کس باور نمی کرد که کنگره آمریکا بر سر حضور فرازمینی ها جلسه برگزار کنند. اما این جلسه عجیب برگزار شد و باعث حیرت همه گردید (اینجا بخوانید).
در این جلسۀ غیرمنتظره، عجیب و حیرت آور، دیوید گراش، افسر اطلاعاتی پیشین آمریکا مدعی شد دولت آمریکا به طور مخفیانه چندین یوفو را به دام انداخته و اطلاعات وسیعی از حضور فرازمینی ها دارد اما این اطلاعات را مخفی نگه داشته و از درز آنها خودداری کرده و می کند.
این ادعا در حالی است که پنتاگون آن را رد کرده و در بیانیه اخیر خود نوشته است: «هیچ اطلاعات قابل تأییدی برای اثبات ادعاهایی مبنی بر اینکه برنامه هایی در مورد در اختیار داشتن یا مهندسی معکوس مواد فرازمینی در گذشته یا در حال حاضر، کشف نشده است.»
جلسۀ کنگره اگرچه بدون نتیجه به پایان رسید اما اولین رویداد مهم در نوع خود بود و بیشتر ما را به یاد سریال ها و فیلم های سینمایی علمی – تخیلی دهه 90 انداخت.
این رویداد تاریخی نشان می دهد که نگرانی ها در مورد حضور فرازمینی ها وارد سطح سیاسی شده است. بسیاری معتقدند این کنجکاوی آمیخته با نگرانی منحصر به سیاست نیست.
ناسا از مدت ها پیش اطلاعاتی را در رابطه با حضور یوفوها به دست آورده و آن را در اختیار نهادهای اطلاعاتی آمریکا گذاشته است. این مشاهدات آنقدر وسیع است که ناسا به فکر بررسی جدی این موضوع افتاده است. همچنین، بسیاری از این مشاهدات منحصر به ناسا و نهادهای علمی نیست و برخی خلبانان و شهروندان عادی نیز گزارش هایی را در رابطه با مشاهدۀ یوفوها منتشر کرده اند (اینجا بخوانید).
با این حال، برخی معتقدند بسیاری از این مشاهدات نه واقعی بلکه آمیزه ای از ترس، تخیل و توهم است. این افراد به ماجرای گزارش رادیویی «جنگ دنیاها» اشاره کرده و آن را دلیلی برای تایید سخن و رای خود می دانند.
ماجرای عجیب نمایش جنگ دنیاها/ وقتی یک دروغ آمریکا را به هم می ریزد!
در دهه 30 میلادی، ماجرای یوفوها، فرازمینی ها و ارتباط با دنیاهای ناشناخته به شدت مورد توجه آمریکایی ها بود. این داستان ها باعث خیالپردازی بسیاری از افراد شد و نویسندگان را نیز به فکر نگارش برخی نمایشنامه ها و داستان های علمی – تخیلی در این رابطه انداخت. یکی از این نمایشنامه ها «جنگ دنیاها» اثر هربرت جرج ولز است. اصل این نمایشنامه زیاد معروف نیست.
آنچه باعث شهرت «جنگ دنیاها» شد، اجرای رادیویی آن بود. اورسون ولز، کارگردان و نویسندۀ نابغه تصمیم گرفت این نمایشنامه را در رادیو اجرا کند اما او نمی خواست این نمایشنامه را به صورت معمولی اجرا کند. ولز تصمیم گرفت اجرا را به صورت مستند آغاز کند و بدین ترتیب، تحولی بزرگ در عرصۀ نمایش های رادیویی به وجود آورد.
نمایش بدین صورت آغاز شد؛ پس از آنکه گوینده برنامه را اعلام کرد پیش‌بینی هوا به اطلاع شنوندگان رسید. سپس گوینده گفت که این برنامه به‌طور زنده از یکی از هتل‌های نیویورک پخش می شود. لحظه‌ای بعد موسیقی ملایمی که از یکی از هتل‌های نیویورک پخش می شد به گوش شنوندگان رسید. اما دیری نپایید که این موسیقی قطع شد و گوینده با صدایی که از شدت اضطراب می لرزید اطلاعیه ای درباره حمله ساکنان مریخ به زمین و فرود یوفوها در نیوجرسی قرائت کرد.
بقیه برنامه به همین شیوه ادامه یافت و گزارش هایی در رابطه با جنگ زمینی ها و فرازمینی ها و خرابی شهرهای آمریکا مخابره شد. سپس نمایشنامه قطع شده و گوینده رادیوی سی بی اس به شنوندگان اعلام کرد که در حال گوش دادن به یک نمایشنامه رادیویی هستند.
قابل تصور است که این گزارش تا چه حد باعث وحشت آمریکایی هایی شد که در آن روزگار، به جز رادیو و روزنامه ابزار دیگری برای ارتباط با جهان پیرامون خود نداشتند. بسیاری از آنان به خیابان ها ریختند. خیابان ها پر ترافیک شد، مغازه ها غارت شدند و بسیاری نیز به کلیسا رفتند تا در آنجا پناه گرفته و برای نابودی فرازمینی ها دعا کنند. بعد از آرام شدن جو و معذرت خواهی شبکه سی بی اس و تهیه کنندگان اجرای رادیویی، سیلی از گزارش ها در رابطه با مشاهدۀ یوفوها به اداره پلیس رسید.
این در حالی بود که پیش از اجرای اورسون ولز، گزارش های زیادی در این رابطه مخابره نمی شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند ترس ناشی از نمایش رادیویی «جنگ دنیاها»، باعث توهم بسیاری از شهروندان شد و آنها گمان کردند که بسیاری از اشیاء آسمانی رویت شده، یوفوها هستند.
ماجرای نمایش «جنگ دنیاها» باعث رواج اصطلاح «سندرم جنگ دنیاها» شد. بر اساس این سندرم، بسیاری از انسان ها تحت تاثیر شرایط روانی و اجتماعی، پدیدارهایی را که واقعی نبوده و حاصل خیال پردازی آنها است، مشاهده می کنند.
بسیاری معتقدند مشاهدان چند دهۀ اخیر یوفوها نیز از این قبیل هستند و به همین علت، نباید زیاد روی این مشاهدات حساب باز کرد.
بشقاب پرنده هایی که در ایران رویت شدند
نکتۀ قابل تامل این است که مشاهدات مربوط به یوفوها اختصاص به ایالات متحده نداشته و در کشورهای دیگر از جمله روسیه و چین و ... نیز مخابره شده است. در کشور خود ما، ایران، نیز مشاهداتی از یوفوها به ثبت رسیده که البته هرگز مورد تایید سازمان های علمی و رسمی قرار نگرفته اند.
نخستین گزارش در سال 1355 به ثبت رسید. مورد سال 1355 مهم ترین و موثق ترین گزارشِ مربوط به رویت یوفوها در ایران است. چرا که به جز مردم عادی، برج مراقبت فرودگاه مهرآباد نیز آن را تایید کرد.
ماجرای سال 1355 از این قرار است که در شب ۲۸ شهریور آن سال، گروهی، از رویت شیء پرنده ای در منطقه شمیران تهران خبر دادند. پس از تأیید این گزارش ها توسط برج مراقبت فرودگاه مهرآباد، دو فروند جنگنده اف 4 از پایگاه هوایی نوژه عازم تهران شدند. خلبان هواپیمای اول پس از نزدیک شدن به شیء متوجه از کار افتادن آلات دقیق و وسایل ارتباط رادیویی هواپیما می شود و به پایگاه باز می گردد. اما خلبان هواپیمای دوم تلاش می کند به شیء ناشناخته نزدیک شده و آن را مشاهده کند.
وی می‌گوید: «حرکت‌های خیلی سریع می‌کرد و با سرعت زیاد جابجا می شد و از خود چهار نور ساطع می کرد. از قسمت بالای آن نوری قرمز و چشمک زن، در پایین نوری نارنجی رنگ و در طرفین نوری آبی رنگ ساطع می‌شد. این نورها به قدری شدید بودند که امکان دیدن بدنه این شیء وجود نداشت.»
اگرچه رویت این شیء آسمانی قطعی است اما هرگز ثابت نشد که شیء پرندۀ مشاهده شده، یوفو است. در بحبوحۀ جنگ سرد، بسیاری این شیء را یک پرندۀ جاسوسی روسی دانستند که برای یک عملیات اطلاعاتی مرموز وارد خاک ایران شده است. برخی نیز آن را متعلق به آمریکایی ها دانستند.
به هر حال، گزارش مربوط به یوفوها در سال های بعد از جمله سال 1361 در اصفهان، 1382 در نزدیکی دریای خزر، 1383 در اردبیل، 1395 در تهران و ... نیز مخابره شد اما هیچکدام از این گزارش ها مورد تایید سازمان های رسمی کشوری یا بین المللی قرار نگرفتند.
