به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، این کتاب با نگاه انتقادی، برخی نظریه های مسلط و غالب در حوزه ارتباطات سیاسی را که به اعتقاد نویسنده ریشه در اندیشه های کاپیتالیستی، نئولیبرالی و مردسالارانه غربی دارد، به طور جدی به چالش کشیده است.
ارتباطات سیاسی در این کتاب به عنوان یک ارتباط تعاملی و فرآیند گفتمانی فرض شده که کاملاً با «قدرت» به معنای وسیع آن در هم آمیخته است و نویسنده با همین فرضیه استدلال می کند که ارتباطات سیاسی چیزی نیست که بتوان برای شناسایی اش به طور مشخص روی آن انگشت گذاشت، بلکه برعکس، ارتباطات سیاسی سلسله فرآیندهایی است که در درون مجموعه ای از ساختارهای پیشینی ساری و جاری است و در چنین ساختارهایی، کارگزاران به شیوه های گوناگون از توانایی کنشگری و تاثیرگذاری برخوردار هستند.
در واقع آگاهی از این رابطه ساختاریِ پیچیده موضوع و هدف اصلی این کتاب است؛ در ایجاد چنین محیطی هم رسانه ها و هم سیاستمداران دخیل هستند. البته این رابطه ای خطی و یک طرفه نیست که یکی علت و دیگری معلول باشد، بلکه بر عکس چنین رابطه ای کاملاً دایره ای، دیالکتیکی، تعاملی و تکرار شونده است.
خانم ساوینی با اشاره به این که راه های متعددی برای برقراری ارتباطات سیاسی وجود دارد، می نویسد:
ما به جای این که پذیرنده منفعل یک روند ارتباطی باشیم که در سطح نخبگان برقرار شده است، ممکن است گزینه های مختلفی را شامل مقاومت، تغییر چارچوب، بازنویسی و برقراری یک ارتباط سیاسی جدید انتخاب کنیم. در بحث کنونی چنین استدلال می شود که هر چند درک متعارف از ارتباطات سیاسی بیشتر گرایش دارد بر اقدامات و فرایندهای ارتباطی فعالان نخبه تمرکز داشته باشد، اما تجزیه و تحلیل روابط قدرت که در چنین روندهایی تجسم می یابد درک این موضوع را آسان تر می کند که ارتباطات سیاسی به عنوان مجموعه ای از عملکردها و روندها، چگونه می تواند روندی بشدت سیاسی باشد (صفحه ۱۹).
کتاب در 9 فصل نوشته شده است و نویسنده تلاش کرده است در این اثر به پرسش‌هایی از این دست پاسخ دهد: چرا ارتباطات سیاسی مهم است؟، مخاطبان چه کسانی هستند؟، دولت ها و سیاستمداران چگونه ارتباط برقرار می کنند؟، اخبار از نظر سیاسی چگونه منتقل می شود؟، ارتباطات سیاسی خارج از دولت ملی چگونه برقرار می شود؟، شهروندان از نظر سیاسی چگونه ارتباط برقرار می کنند؟
بهجت عباسی مترجم اثر نیز در مقدمه خود نوشته است: یکی از ویژگی های اصلی این کتاب که با رویکردی کاملاً آموزشی و به عنوان یک منبع درسی تدوین شده، طرح سوالات انتقادی در پایان هر فصل است که نویسنده به منظور ترغیب خوانندگان و به ویژه دانشجویان سوالاتی چالشی را درباره نظریات کلاسیک و جا افتاده مطرح و تمرینات کاربردی را برای شناخت بیشتر مباحث ارائه داده است.
مقدمه‌ای انتقادی بر ارتباطات سیاسی در ۳۴۵ صفحه و توسط انتشارات روزنامه ایران منتشر و روانه بازار نشر شده است.
