به عنوان یک پلیسی خوانِ حرفه‌ای خیلی از این کتاب لذت بردم؛
به گزارش رکنا ، تقریباً رمان چیزی بیش از بازجویی‌های پیاده شده از روی نوار ندارد. این در وهله‌ی اول محدودیتی بزرگ برای روایت محسوب می‌شود، اما در پایان می‌بینیم برای رسیدن به روایت اتفاقات غیر قابل توصیفِ روانِ انسان و پرهیز از پرداختن به روابط بی‌نهایت تکراری و کسالت‌بار بوروکراتیک این شیوه درخشان‌ترین شیوه بود.
حسن دیگر این محدودیت روایی این‌است که رمان موفق شده با کنار گذاشتن اکثر غریب به اتفاق صنایع روایی و ادبی ادبیات و روایت را آن‌چنان که در واقعیت جریان دارد لخت و عریان به نمایش بگذارد. از این منظر علاوه بر ارائه‌ی تصویری خیره‌کننده از مواجهه‌ی انسان با نهاد‌های دیوانی دست‌آورد چشمگیری هم در واقع‌گرایی داشته‌است. به طور اخص هیچ‌کدام از شخصیت‌ها و وقایع کتاب هیچ چیز بیش از آن چه می‌توانستند در یک فضای مثلاً شهری باشند نیستند. این شاید امر مهمی به نظر نیاید، اما با در نظر گرفتن اینکه کتاب‌ها همواره امکاناتی از خودشان به چیزها اضافه می‌کنند تا خلاء‌های واقعیت را بپوشانند چنین دست‌آوردی به شدت چشمگیر است.
گزارش به کمیسر از جمله رمان های جنایی است که تنها به یک تم جنایی برای سرگرمی بسنده نمی‌کنند؛
این رمان گذشته از همه داشته‌هایش روایت عمیق و منحصر به فردی‌ست از فروپاشی انسان معصوم در برابر معادلات احمقانه‌ی تمدن بشری از جنگ‌ها و جنبش‌های سیاسی تا منفعت‌طلبی‌های درون ساختاری نهاد‌های اجتماعی تا حتی اخلاق‌های عرفی خانوادگی و اجتماعی که به انسان یاد می‌دهند یا معصومیت را کنار بگذارد، یا از هم گسیخته شود.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
