به گزارش اقتصادنیوز ، پس از آن هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه و مشاور امنیت ملی سابق با سفر مخفیانه اش به چین به ایجاد روابط نزدیک میان دو بازیگر کمک کرد.همه این بازدیدها پس از آن انجام شد که آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه اولین سفر خود را در ماه گذشته به چین انجام داد، سفری که می توان آن را یک پیروزی برای ایالات متحده خواند. به نظر می‌رسد که واشنگتن بر مقاومت پکن جهت جلوگیری از برگزاری مذاکرات بیشتر غلبه کرده و این کار را بدون آن که موضع خود را تسلیم پکن کند، اجرایی کرده است.
ماحصل این فعل و انفعال ها این بود که روابط ایالات متحده و چین به سوی نوعی عادی سازی به سبک نو پیش رفت. سی‌ان‌بی‌سی سفر یلن؛ وزر خزانه داری آمریکا به چین را به‌عنوان «عادی سازی به سبک نو در روابط روابط آمریکا و چین» توصیف کرد. نیویورک تایمز در پوشش این سفر این تیتر را استفاده کرد«چین و ایالات متحده، دشمنان در حال گفتگو هستند. این خود یک شروع است».
این خوانش‌ها – که تسکین بخش است - با توجه به مواضع تندی که هر دو طرف پس از حادثه فوریه و پیدا شدن بالون جاسوسی چین بر فرار حریم هوایی ایالات متحده و متعاقبا سرنگون شدنش احساس کردند، قابل درک است؛ رخدادی که روابط دوجانبه را به پایین‌ترین سطح خود رساند. این رخداد حتی دیدار ماه نوامبر شی جین پینگ و جو بایدن، روسای جمهوری آمریکا و در بالی بود که قرار بود را به شکل منفی تحت تاثیر قرار داد؛ دیداری که هدف از آن تعریف ریل هایی تازه برای بازتعریف روابط دو بازیگر بود.
تنش ها در اواخر ماه می زمانی که یک جت جنگنده چینی، هواپیمای شناسایی آمریکایی را در حریم هوایی بین المللی نزدیک چین هدف قرار داد و ناچار به عقب نشینی کرد، تشدید شد. تنها چند هفته بعد، یک کشتی جنگی چینی در فاصله 150 یاردی (140 متری) با ناوشکن آمریکایی در جریان عملیات در تنگه تایوان برخورد کرد.به دنبال این حوادث، لی شانگفو، وزیر دفاع بار دیگر بر امتناع چین از مذاکره با لوید آستین، همتاای آمریکایی اش تاکید کرد.
با این حال، در باب این که افزایش نشست های نمایندگان آمریکا و چین در پکن زمینه ساز پیشرفتی شود، دور از ذهن است. بلینکن هفته گذشته در مصاحبه ای با خبرگزاری سی ان ان گفت که پیام ما به مقام های چینی در پکن روشن بود. ما صراحتا اعلام کردیم که ممکن است فعل و الفاظ ما آن چیزی نباشد که چین می خواهد، به بیانی دیگر همانگونه که چینی ها به گقتن و انجام دادن فعل هایی علیه آمریکا ادامه می دهند، این فرایند بهبود نخواهد یافت.
درک منظور بلینکن سخت نیست. ایالات متحده با اعمال یک سری تحریم‌ها بر توانایی چین جهت دستیابی به فن آوری نیمه‌رسانا و تجهیزات ساخت، وضعیت را برای پکن پیچیده کرده است. تحریم های اعمال شده علیه چین آنگونه که یکی از تحلیلگران در مجله نیویورک تایمز نوشته بی شباهت به «یک اقدام جنگی» نیست.در مقابل چین نیز به نوبه خود اقدام به اعمال کنترل های صادراتی بر ژرمانیوم و گالیوم - مواد کلیدی برای ساخت نیمه هادی ها و سایر وسایل الکترونیکی - کرده و گفته که این محدودیت ها برای حفظ امنیت و منافع ملی ضروری است.
با این حال، این واقعیت که ایالات متحده و چین هر دو مایل به حرکت به سمت این عادی سازی رابطه به سبکی نو هستند، شایسته تحسین است. این بدان معناست که هر دو طرف توافق کرده‌اند که چارچوبی را تعریف کرده و از فرسایش مداوم روابط دوجانبه جلوگیری کنند.شی در میانه دیدار با کیسینجر، پیام مثبتی را که در دیدار با بلینکن در ژوئن در میان گذاشت و تکرار کرد و گفت: «چین مایل است با طرف آمریکایی درباره راه درست برای کنار آمدن دو کشور و ارتقای پیشرفت پایدارروابط آمریکا و چین بحث کند.بر اساس گزارش ها، کیسینجر در پاسخ گفت: روابط بین دو کشورموضوع صلح جهانی و پیشرفت جامعه بشری است.
رویکرد چین ممکن است با توجه به این که زمان به نفع شرق در جریان است و غرب در حال فروپاشی است، تعجب آور نباشد. با این حال، پاسخ ایالات متحده شایان ذکر است: تغییری در تفکر واشنگتن رخ داده ، امروز آمریکا از گزاره نگرانی در مورد تهدید چین برای منافع خود به گزاره افزایش اعتماد به نفس مبنی بر اینکه ممکن است رشد چین پایدار نباشد رسیده، بنابراین ایالات متحده نیازی به افراط در تلاش هایش برای مهار پکن ندارد. ری سامرز، اقتصاددان و وزیر سابق خزانه داری ایالات متحده، سال گذشته گفته بود که پیری جمعیت چین، کاهش بهره وری و کنترل دولت بر تجارت به این معنی است که این کشور هرگز نمی تواند به لحاظ اقتصادی از آمریکا پیشی بگیرد.همزمان تحولات مثبت دیگر موجب شده تا واشنگتن اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند.هند به عنوان پرجمعیت‌ترین کشور جهان از چین پیشی گرفت.این خوش بینی تازه شکل یافته را می توان در سخنرانی اخیر جیک سالیوان مشاور امنیت ملی در مجمع امنیت آسپن درک کرد؛ به گفته اش «امکان واقعی برای یک رابطه پایدار میان ایالات متحده و چین وجود دارد، با این حال رابطه میان دو بازیگر ذاتا رقابتی است».
اکنون به نظر می‌رسد که ایالات متحده با ظاهری مطمئن‌تر، برخلاف سال‌هایی که انگار بر روی پرتگاهی قرار داشته، به دنبال پیروزی بدون جنگ است. این وضعیت احتمالا برای تعداد زیادی از مردمی که از بازگشت به دوران جنگ های ویرانگر جهانی می ترسند، خبری خوشایند باشد.آنها ممکن است دعا کنند صلح حاکم شود. یا همانطور که کیسینجر در پاسخ به سوالی درباره موقعیت ایده‌آل در رابطه با ظهور نهایی چین، بیان کرد صلح به واسطه منطق رویدادها خود را نشان دهد.
