به گزارش بهداشت نیوز، مشکلات مربوط به زوال جسمانی مرتبط با بستری شدن طولانی فراتر از آن است که پس از آن فرد به سادگی قادر به بلند کردن وزن قبلی یا چیزهایی مانند آن باشد. افراد پیر وقتی از بیمارستان مرخص می شوند، احتمال بیشتری وجود دارد که دچار حوادث یا عوارضی شوند که نیاز به بستری مجدد دارند و حتی احتمال بیشتری دارد که به مراقبت در خانه سالمندان نیاز داشته باشند و در معرض خطر بیشتری برای مرگ هستند. این افزایش سطح آسیب پذیری با عنوان سندرم پس از بیمارستان شناخته می شود.
اخیراً یک تیم بین المللی از محققان به رهبری دانشمندان دانشگاه سویل اسپانیا تصمیم گرفتند تا تعیین کنند که چقدر ورزش در بیمارستان برای محافظت از بیماران در برابر چنین کاهشی لازم است. برای انجام این کار، دانشمندان کارآزمایی‌های بالینی انجام شده قبلی را بررسی کردند که تأثیر هر نوع فعالیت بدنی تجویز شده را بر روی بیماران بستری مسن‌تری که برای یک بیماری جدی تحت درمان بودند، اندازه گیری می کرد. همه کارآزمایی‌ها آن بیماران را با گروه کنترل که شامل دریافت مراقبت‌های معمول بود، مقایسه کردند.
به طور متوسط، بیماران به مدت هفت روز در بیمارستان مانده و ۶۸ روز پس از ترخیص تحت نظر بودند. گفتنی است که همه آنها می توانستند بدون کمک حرکت کنند.
در ادامه مشخص شد که حداقل دوز برای خنثی کردن اثر تضعیف کننده بستری شدن در تختخواب ۲۵ دقیقه فعالیت بدنی متوسط مانند پیاده روی یا ۴۰ دقیقه فعالیت شدیدتر در روز بود. دوزهای بهینه به ترتیب حدود ۵۰ و ۷۰ دقیقه بود.
فراتر از آن، به نظر می رسد که در انجام بیش از ۶۰ دقیقه فعالیت متوسط یا ۹۰ دقیقه فعالیت سبک، هیچ مزیت دیگری وجود ندارد. علاوه بر این، مشخص شد که در حالی که هر دو گروه پس از ترخیص از بیمارستان تعداد مشابهی از زمین خوردن را تجربه کردند، بیمارانی که ورزش کرده بودند آسیب کمتری دیدند.
دانشمندان در پایان بیان کردند: پیاده روی به عنوان قوی ترین مداخله به بیماران مسن، دارای اثرات مفیدی است که می توان فعالیت بدنی تحت نظارت بیمارستان را با حداقل ۲۵ دقیقه پیاده روی آهسته در روز که برای اکثر سالمندان بستری در بیمارستان هدفی قابل دستیابی است، به حداکثر رساند.
مقاله ای در مورد این تحقیق اخیراً در مجله British Journal of Sports Medicine منتشر شده است.
منبع: سیناپرس
