طاهره چنگیز در گفت‌وگو با ایسنا به مناسبت سالروز تأسیس جهاد دانشگاهی، اظهار کرد: وقتی اخیراً به اساسنامه جهاد دانشگاهی نگاه کردم و اینکه این نهاد چرا به وجود آمد این گزاره در ذهنم تقویت شد که چه بسا یک نهادی با یک مأموریتی در یک مقطع خاص تشکیل می‌شود، اما در ادامه کار حتی اگر این مأموریت را خوب هم انجام داده باشد لازم است در مأموریت و فعالیت‌های خود تجدید نظر کند.
وی افزود: جهاد دانشگاهی بر طبق اساسنامه آن یک شخصیت حقوقی مستقل است که با مأموریت گسترش تحقیقات و شکوفایی روحیه نوآوری برای میل به خوداتکایی، توسعه امور فرهنگی در سطح جامعه و ایجاد پل میان دانشگاه و بخش صنعت و خدمات تشکیل شده است. در سال ۱۳۵۹ که جهاد دانشگاهی تشکیل شد یک ضرورت کامل بود، چراکه دانشگاه‌ها درگیر موضوع انقلاب فرهنگی بودند و لازم بود یک روح جدید در دانشگاه دمیده شود که جهاد دانشگاهی در هر دانشگاه این مسئولیت را بر عهده داشت.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تصریح کرد: از طرفی یکی از موضوعاتی که در آن مقطع نقص به حساب می‌آمد بحث جدایی دانشگاه از ارائه خدمت، صنعت و خدمات بود. در اوایل انقلاب موضوع گسترش فناوری خیلی بحث مرده‌ای به نظر می‌رسید و کمک دانشگاه‌ها به خودکفایی کشور یک بحث بسیار نو در دانشگاه‌ها محسوب می‌شد و در آن زمان تشکیل جهاد دانشگاهی بسیار ضروری بود و دستاوردهای بسیار خوبی هم داشت.
چنگیز گفت: زمانی اهمیت یک دستگاه را متوجه می‌شویم که فرض کنیم اگر آن نهاد یا سازمان نباشد چه اتفاقی می‌افتد؟ به نظر می‌رسد بسیاری از کارهایی که قرار بود جهاد دانشگاهی در کشور انجام دهد، اکنون تبدیل به یک فرایند روزمره دانشگاه‌ها شده است. برای مثال دیگر نیاز نیست بحث ارتباط میان صنعت و دانشگاه را جهاد دانشگاهی پیگیری کند، چراکه این مأموریت را دانشگاه‌ها انجام می‌دهند. مسائل فرهنگی که قرار بود در دانشگاه‌ها، جهاد دانشگاهی پیگیری کند، متولیان فرهنگی متعددی اکنون در دانشگاه‌ها وجود دارد.
وی در پاسخ به این سؤال که نحوه ارتباط و تعامل شما با جهاد دانشگاهی در این سال‌ها چگونه بوده است، گفت: بنده مستقیماً با این نهاد به‌عنوان یک عضو همکاری نداشته‌ام، اما شاهد فعالیت‌های جهاد بوده‌ام. صحبت من درباره فعالیت‌های جهاد دانشگاهی نیست، بلکه درباره اصل مأموریت است. بسیاری از مأموریت‌های جهاد دانشگاهی به‌عنوان یک الزام جز وظایف خودِ دانشگاه‌ها قرار گرفته است، برای مثال ارتباط میان صنعت و دانشگاه جز وظایف دانشگاه‌ها شده است. بهترین ملاک برای قضاوت این است که جهاد دانشگاهی از خود بپرسد که اگر من نباشم کجا خالی می‌ماند و چه اتفاقی می‌افتد؟
رئیس سابق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، گفت: معتقدم یکی از حوزه‌هایی که جهاد دانشگاهی باید جدی بگیرد و وارد آن شود و خود را از چنبره مسائل روزمره‌ای که وقت اجرایی زیادی می‌گیرد رها کند، تمرکز بر رویکردهای چند رشته‌ای و تشکیل دادن تیم‌های بین رشته‌ای از رشته‌های مختلف دانشگاهی، صنعت، خدمات و بخش خدمت‌رسانی به جامعه برای حل مشکلات خاص با مشارکت چند رشته‌ای‌ها است که این مهم به حرکت جهاد در لبه‌های دانش و فناوری کمک کرده و بسیاری از مسائل زمین مانده را مرتفع می‌کند.
چنگیز خاطرنشان کرد: برای مثال اکنون مشکلات پیچیده‌ای در کشور داریم که راه حل این مشکلات از عهده یک رشته و دو رشته و دانشگاه خارج است. مشکل آلودگی هوا، اعتیاد و حمل و نقل را داریم. این مشکلات مشکلاتی است که برای حل آن از یک طرف باید نهادهای خدماتی درگیر شود و از طرفی هم رشته‌های مختلف دانشگاهی ورود کنند که این پروژه‌ها چند سال به طول می‌انجامد. اما به هر حال باید با یک رویکرد جهادی عالمانه حل شود که اگر جهاد دانشگاهی تمرکز خود را روی حل این مشکلات بگذارد و از نگاه‌های خُرد، روزمره و روتین فاصله بگیرد شاید بتواند جایگاه خوبی از نظر سازمانی در بین دانشگاه‌ها پیدا کند و به حل این مشکلات در جامعه بپردازد.
وی افزود: یکی از دستاوردها و کارهای بسیار خوبی که جهاد دانشگاهی داشته است در بحث سلول‌های بنیادی و موسسه رویان بوده است که این موفقیت‌ها را می‌تواند در عرصه‌های دیگری مانند علوم انسانی، اجتماعی، سیاسی، طبیعی و پزشکی تکرار کند. جهاد دانشگاهی باید چند مسئله مهم و استراتژیک را انتخاب کند و در این مسائل استراتژیک تیم‌های بین‌رشته‌ای تشکیل دهد و این تیم‌های بین‌رشته‌ای مکلف باشند در مدت زمان مشخصی راه‌حل‌های خود را ارائه دهند و با کمک سیستم اجرایی پیاده‌سازی کنند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، گفت: بنابراین جهاد دانشگاهی باید برای خود مأموریت جدید و حوزه کاری جدید تعریف کند که یکی از این مأموریت‌ها می‌تواند پیش‌بُرد گروه‌های بین‌رشته‌ای و گروه‌های همگرا متشکل از رشته‌های مختلف دانشگاهی، افراد جامعه و سازمان های مرتبط باشد تا بتوانند مسائل مهم و استراتژیک کشور را دنبال کنند و به نتیجه برسانند.
انتهای پیام
