به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، یک نفتکش با ظرفیت دهها میلیون لیتر سوخت وقتی از یک خشکی راهی مسیری دور در قاره ای دوردست می شود، غیر از مسائل حقوقی، نیازمند امنیت است. اینجاست که اهمیت ماموریت ناوگروه 86مشخص می شود. برای اینکه بیشتر اهمیت این ماموریت را بدانیم کمی دقیق می شویم.
خطرهایی که دریانوردان را تهدید می کند
1) برخورد یک قایق انتحاری کوچک پر شده با مواد منفجره در سال 2000 با ناو یو اس اس کول نیروی دریایی ایالات متحده، در خلیج عدن یمن
2) حمله مشابه به یک تانکر نفتی فرانسوی، موسوم به لیمبورگ، در خلیج عدن در سال 2002
3) حمله توسط گروه تروریستی ابو سیاف در مقابل کشتی سوپر فری 14 با پرچم فیلیپین، در سال 2004
بنابراین تروریسم دریایی ممکن است شامل موارد زیر باشد: حملات بر زیرساختهای حیاتی ـ مانند بندرها، سیستمهای ناوبری دریایی، امکانات نفت و گاز، خطوط لوله زیر آب فرو رفته و کابلهای ارتباطی، و حملات علیه کشتیها (در هر دو بخش عمومی و خصوصی).
ناوگروه 86چه آورده اقتصادی برای کشور دارد؟
شاید با وجود اینهمه تهدید، این سوال به ذهن خطور کند که چرا فرآیند صادرات سوخت و فراورده های نفتی از طریف تانکرهای سخت رسان زمینی انجام نمی شود؟
یک فروند نفتکش 400 هزار تنی اگر نفت جمهوری اسلامی ایران را به کشوری دیگر ببرد، اگر به هر دلیلی این قابلیت را نداشته باشد، باید این بار توسط حدود 20هزار تریلی حمل شود که امری تقریبا غیر ممکن است.
حال این نفتکش باید از خلیج فارس شروع به حرکت کند و تمام خطراتی که ذکر شد را پشت سر بگذارد تا اگر اسیر تروریسم و یا اتفاقات تلخ دریانوردی نشود، به سرمنزل مقصود برسد.
حرکت ناوگروه نیروی دریایی ارتش از بندرعباس و عبور از تنگه های سختی چون ماژلان که به قتلگاه کشتی ها معروف شده است، این تجربه را به دریانوردان ارتش جمهوری اسلامی ایران داده است که این آب های سخت وسرد و مخاطرات انسانی و طبیعی انها را بشناسند و این قابلیت را در خود ایجاد کنند که بتنوانند هر نفتکش و محموله دریایی را تا هر نقطه ای از آبهای جهان پشتیبانی نطامی، اطلاعاتی و امنیتی کنند.
از این پس می توان گفت که ایران دیگر ترسی از حضور در هیچ پهنه آبی را ندارد ئو می تواند با تربیت دریانوردان جدید بر اساس تجربه های گرانسنگ این ماموریت خطیر، جایگاه ایران را در جای جای اقیانوس های جهان تثیت کند.
انتهای پیام/
