در پنجاه‌وپنجمین المپیاد جهانی شیمی که در دانشگاه ETH در شهر زوریخ واقع در سوییس برگزار شد، دانش‌آموزان ایرانی با کسب ۳ مدال طلا و ۱ مدال نقره، موفق به شکستن یک طلسم ۱۸ ساله هم شدند.
محمد حلاجی، زهرا تهمتنی، ژیار مسلمی و دیاکو سیدی اعضای تیم ملی ایران در این دوره از المپیاد جهانی شیمی بودند. همچنین آخرین باری که یک دانش‌آموز دختر از تیم ایران توانسته بود در المپیاد جهانی شیمی مدال طلا کسب کند به هجده سال قبل و در سال ۲۰۰۵ برمی‌گردد.
این رکورد بی‌نظیر در حالی از سوی تیم ایران و در مسابقه‌ای با حضور دانش‌آموزان ٨٩ کشور جهان به ثبت رسید که در سال گذشته در پنجاه و چهارمین المپیاد جهانی شیمی -که به صورت آنلاین و به میزبانی کشور چین برگزار شد- دو طلا و دو نقره از آن تیم ایران شد.
بر اساس این گزارش، آخرین باری که تیم ایران موفق به کسب ۳ مدال طلا شده بود، در سال ۲۰۱۷ و به میزبانی کشور تایلند بود.
بر اساس این گزارش، تعداد کل دانش‌آموزان شرکت‌کننده در المپیاد امسال ۳۵۰ نفر از ۸۹ کشور بود که دانش‌آموزان ایرانی موفق شدند با کسب رتبه چهارم پس از کشورهای چین، سنگاپور و ویتنام قرار گیرند.
علی اصغر آقاجانی از اعضای کمیته علمی المپیاد شیمی ایران که خود نیز برنده مدال طلای المپیاد جهانی شیمی سال ۲۰۱۱ (به میزبانی کشور ترکیه) به شمار می‌رود در خصوص این موفقیت و تفاوت آن با سال‌های گذشته به «عرشه‌آنلاین» گفت: این دوره از مسابقات از اهمیت ویژه‌ای برای همه‌ی کشورها برخوردار بود چراکه مسابقات پس از ۳ سال برگزاری به صورت آنلاین و غیرحضوری (به دلیل همه‌گیری کرونا) به صورت حضوری برگزار شد. سطح علمی مسابقات امسال از سال‌های گذشته بسیار بالاتر بود ولی با این حال دانش‌آموزان ما توانستند خوش بدرخشند.
وی که فارغ‌التحصیل شیمی و فیزیک از دانشگاه صنعتی شریف است و در حال حاضر در دانشگاه تهران مشغول کار پژوهشی است در اهمیت کسب چنین رتبه‌ای افزود: کافی است بدانیم تیم‌های کشورهایی همچون آمریکا و کره‌ی جنوبی با امکانات آزمایشگاهی بسیار قویتر، رتبه‌هایی پایین‌تر از کشورمان کسب کردند.
وی ادامه داد: در صورت حمایت‌های بیشتر از باشگاه دانش‌پژوهان جوان -که زیرمجموعه‌ی وزارت آموزش و پرورش بوده و متولی برگزاری المپیادهای ملی در ایران و همچنین اعزام تیم به مسابقات جهانی است- شاهد کسب رتبه‌های بالاتری از سوی دانش‌آموزان نخبه‌ی کشورمان در سال‌های آینده خواهیم بود.
