حسین کاظم‌زاده؛ پژوهشگر دین و اندیشه: روزنامه نیویورک تایمز روز پنجشنبه به وقت محلی اعلام کرد که آمریکا و ایران به توافقی دست یافته‌اند که براساس آن در ازای دسترسی تهران به ۶ میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده خود در کره‌جنوبی برای مقاصد بشردوستانه و آزادی چندین ایرانی زندانی توسط آمریکا، تهران ۵ زندانی آمریکایی را آزاد خواهد کرد.
اما درس‌های دیپلماسی جمهوری اسلامی در این ماجرا
۱-دیپلماسی در دنیای امروز، اختصاص به گفت‌وگو ندارد، بلکه مذاکره بدون پشتوانه قدرت سیاسی و اجتماعی، کاری بی‌فایده است. قاعده غلبه اراده ما بر اراده دشمن، این است که دشمن به این نتیجه برسد که هزینه کوتاه آمدن مقابل ما، کمتر از مقابله با ماست و این نیاز به‌وجود اقتدار در حوزه‌های مختلف دارد.
پیروزی‌های ما در فضای سیاسی و ایستادگی مردم ایران مقابل طراحی‌های پیچیده در اغتشاشات، دشمن را خاضع می‌کند.
۲-یکی از حوزه‌های اقتداری کشور، قدرت اطلاعاتی و امنیتی ایران است. دستگیری این افراد دوتابعیتی توسط دستگاه امنیتی، مانور عظمت امنیتی ایران بود و همین، دشمن را مجبور به آزاد کردن اموال بلوکه شده ایران می‌کند.
۳-توسعه روابط بین‌المللی ایران از انحصار به آمریکا به همه کشورهایی که می‌توانند منافع ملی ما را تامین کنند، اقتدارزاست. یادمان هست که تمام سرنوشت کشور حتی آب‌خوردن را منوط به برجام و توافق با آمریکا می‌دانستند؟!
۴-راهبرد «همه دنیا، آمریکا نیست»، آمریکا را منزوی می‌کند و ناچار از کوتاه‌آمدن. گشایش اقتصادی این مقدار از پول‌های ایران به قدری است که بسیاری از جمهوری‌خواهان آمریکایی را عصبانی کرده است.
جیم ریش سناتور جمهوری‌خواه ارشد کمیته روابط خارجی سنا، روز پنجشنبه در توییتی نوشت: درحالی‌که من از آزادی آمریکایی‌هایی که به ناحق بازداشت شده‌اند استقبال می‌کنم، اما آزاد کردن ۶ میلیارد دلار از دارایی‌های ایران به‌طور خطرناکی انگیزه بیشتری برای گروگان‌گیری می‌دهد و سود بادآورده‌ای را برای ادامه تجاوزات رژیم فراهم می‌کند.
