به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، سید ناصر نعمتی در یادداشتی آورده است: اگر قبول کنیم که «آدم به امید زنده است» پس جامعه به امیدواری زندگی می کند و شاید در برخی نقاط که نشانه حیات در گفت و شنودهای اجتماعی دیده نمی شود، امیدی از دست رفته است!
واقعیت آن است که این خطوط از یک «تجربه زیسته» حکایت دارد، تجربه ای از دنیای رسانه و فضای روابط عمومی. میان این دنیا و آن فضا برخی سوءتفاهم ها وجود دارد و به نظر می‌رسد چالش میان رسانه ها و روابط عمومی ها به تفاوت در ارزش های خبری آن ها برمی گردد.
ارزش های هفتگانه خبری زاویه نگاه و یا حتی ابزار سنجش خبرنگار در رویدادهاست و براساس اینکه یک رویداد یا خبر «ارزش خبری» دارد یا نه، خبرنگار تصمیم می گیرد به آن چطور توجه کند و آن را انتشار دهد. به قول سردبیرها؛ ارزش های خبری معیارِ دروازه بانی خبر است.
شاید نتوان این ارزش های خبری را برای رسانه ها و روابط عمومی ها در یک چارچوب مشترک جمع کرد اما می توان با رفتار، عملکرد و ایجاد شرایط حرفه ای فهم مشترک ایجاد و در نقاط امیدزا، هم افزایی کرد.
ناگفته پیداست که دوران پنهان کردن، سکوت و فرار از پاسخگویی در روابط عمومی‌ها گذشته است اما امروز نیز دیگر فرصتی برای نوشته های مخرب، رویکردهای ماجراجویانه و حمله های ژورنالیستی نیست.
مردم از هر دو انتظار دیگری دارند؛ پاسخگویی مسئولانه می خواهند همانگونه که نقد مسئولانه را بهتر می‌پسندند، پنهان کردن خبرها را برنمی‌تابند همانطور که رویکردهای ماجراجویانه را دوست ندارند.
به تعبیر دیگر رفتار حرفه ای، اخلاقی و مسئولانه هم در رسانه و هم در روابط عمومی ها در شرایط کنونی جامعه لازمه امیدافزایی است و به هر میزان که از آن ها فاصله گرفته شود به «سیاه نمایی» نزدیک می شود.
"امید" نباید قربانی ماجراجویی ژورنالیستی در رسانه ها و پنهان کاری در روابط عمومی‌ها شود. امید محصول یک همکاری مشترک است زمانی که مسئولانه و براساس اعتماد فرایند گفتگو با مردم، نوشتن و راویت برای آن ها تقویت شود. باید قبول کنیم که «آدم به امید زنده است».
پایان پیام/
