به گزارش "ورزش‌سه" همین پنج سال پیش بود که کِشتی شهرداری به گل نشست! همان سالی که سن‌ایچ لیگ را در جایگاه پنجم ایستاد و آن‌ها با امتیازات کم‌شمار و ۱۱۴ گل‌خورده از لیگ‌برتر تبعید شده‌اند به طبقه پایین‌تر ! عذاب‌‌آور بود اما تاریکی و زوال به سراغشان آمده و هیچ راه فراری هم نیست .
چهارسال در لیگ‌دسته‌اول، گاهی خوب و گاهی بد . بی ثبات و نه چندان بزرگ . درمانده از صعود به لیگ‌برتر و هزاران نکته منفی که در ذهن‌ها تداعی می‌شد. امروزه همه چیز تغییر کرده، سوئیت بالانشینی به آن‌ها تعلق داشته نه سن‌ایچ. تیم بدون شکست آن‌ها هستند نه سن‌ایچ.
به جدول نگاه کنید. جدولی که حالا روز‌ها و شب‌ها به آن چشم دوخته‌اند. هواداران آن قدر به جدول نگاه می‌‌کنند که گویی قرار است امتیازی ازشان کم شود. شما هم آنچه که آن‌ها می‌‌بینند را می‌‌بینید. آن‌ها جزو بهترین تیم‌ها قلمداد می‌شوند. تیمی میان صدرنشینان. آنان نه مس‌سونگون هستند و نه گیتی‌پسند. آن‌ها را سال ۱۳۸۵، شهرداری ساوه نامگذاری کرده‌اند .
شگفتی‌سازان با مبالغ چشم گِردکُننده‌ای راهی بازار نقل‌وانتقالات نشدند و بیمی به دلشان راه ندادند و با آینده‌نگری به مربی جوانشان اعتماد نمودند. آن‌ها اَبرقهرمان‌هایی ندارند که با چوب برایشان جادو کند. عامل تحول ساوجی‌ها در یک کلمه نمی‌گنجد. شهرداری یک پروسه منطقی را پیموده و ستاره‌های با استعدادی را به فوتسال ایران معرفی کرده است که سوای هر نتیجه و جایگاهی، این هنرشان ستودنی بوده.
نباید عامل موفقیت شهرداری ساوه را چند مولفه‌ای کنیم . اگر پیگیر لیگ‌برتر فوتسال باشید با جو حاکم آن آشنا هستید . باشگاه‌های ایرانی عموما پر سروصدا بوده‌اند آن‌ها عادت کرده‌اند بلندپروازی‌ها و برنامه هایشان را در گوش رسانه‌ها فریاد زَنَند و برای رقبا خط‌ونشان بکشند و قیافه مدعی‌ها را بگیرند. گاهی این هیجان به قدری زیاد می‌شود که مربی و بازیکنان زیر بار فشار لِه می‌شوند و رویاها و هدف ترسیم شده باشگاه به سرعت به بن‌بست می‌خورد و در نهایت دچار بحران می‌شوند!
شهرداری در دیدار با مقاومت کرج به بازیکنان ۱۶ _ ۱۷ ساله میدان داد . مهدی جامع ، محسن فهیمی ، محمدحسین امامی و مهدی ابراهیمی. آن‌ها چهار بر دو پیروز شدند در پیکاری که مهمان بوده‌اند.
شاید در پایان این دوره برای آن‌ها با یک عنوان همراه نباشد. اما شهرداری ساوه تا به امروز هم توانسته پیشرفت واقعی را تجربه کند و به نمایش بگذارد.
