فردا نوشت: اخیرا غلامرضا نوری‌قزلجه، نماینده اصلاح‌طلب مجلس در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای اقتصاد» گفته است: «از کجا بدانم آقای روحانی قطعا می‌آید یا نمی‌آید؟ من می‌دانم و از افراد مختلف شنیده‌ام که آقای روحانی، آقای لاریجانی و آقای جهانگیری افراد و اطرافیانشان را برای ثبت‌نام در انتخابات تشویق می‌کنند، اما از اینکه چه تعدادی ثبت‌نام می‌کنند و اینکه خودشان ثبت‌نام می‌کنند یا خیر اطلاع دقیقی ندارم».
با این اوصاف دو فرض به وجود می‌آید؛ نخست آنکه روحانی، لاریجانی و جهانگیری خود قصد نامزدشدن دارند و می‌خواهند نیروهای نزدیک به خودشان هم در انتخابات حضور داشته باشند تا هم بتوانند به صورت مستقل لیست بدهند یا دستِ‌کم در لیست‌های ائتلافی سهم بیشتری ازآن خود کنند. حالت دوم که شاید بیشتر محتمل باشد آن است که این چهره‌ها در انتخابات نامزد نشود و صرفا به حضور غیرمستقیم در انتخابات اکتفا کنند. هر سه شخصیت مذکور به علاوه محمدجواد ظریف اعلام کرده‌اند که در انتخابات نامزد نمی‌شویم. گرچه نمی‌شود این ادعا را سند قرار داد و محتمل است تا لحظه ثبت نام تصمیم افراد تغییر کند اما به هر حال تا این لحظه نشانه‌ای از حضور آنها در انتخابات هم وجود ندارد. اگر آنها تصمیم به نامزدنشدن داشته باشد، می‌خواهند تأثیر خود را در انتخابات بگذارند و نیروهای نزدیک به خودشان را راهی مجلس کنند. در این صورت یک مشکل به وجود می‌آید آنکه اعتدالی‌ها و اصلاح‌طلبان عملا بدون چهره‌های شاخص در انتخابات حضور خواهند داشت یا به قولی بدون ژنرال می‌مانند و با نفرات درجه دو به انتخابات ورود می‌کنند که حتما حمایت‌های آنها تأثیر حضور خودشان در انتخابات را نخواهد داشت و اگر سرمایه اجتماعی این دو گروه سیاسی دچار تحرک انتخاباتی شوند، عملا اصلاح‌طلبان با شکست مواجه می‌شوند مانند شرایطی که برای آنها در انتخابات مجلس سال98 مشاهده شد.
