فرهیختگان: درست در همان روزی که لحظه‌شماری هواداران الهلال برای معرفی نیمار جونیور به عنوان ستاره جدید این تیم شروع شده، طرفداران استقلال نگران وضعیت سعید مهری و منتظر محمد هستند. با این حال فرهاد مجیدی در مصاحبه تازه‌اش، استقلال را بزرگ‌ترین باشگاه آسیا دانسته است. سوال اینجاست که اگر استقلال واقعا در چنین وضعیتی قرار دارد، چرا شما در دوران بازی و مربیگری، همواره خواهان ترک این تیم با اولین پیشنهاد دریافتی بودید؟
استقلال زمانی بزرگ‌ترین و پرشکوه‌ترین باشگاه آسیا بود. وقتی که در قاره کهن، تن و بدن رقبا را می‌لرزاند. از آن شکوه اما تلی از خاکستر به جا مانده است. اگر استقلال هنوز بزرگ‌ترین باشگاه آسیا بود، سرمربی‌اش بعد از قهرمانی با اولین پیشنهاد به تیمی ملحق نمی‌شد که هیچکدام از طرفداران فوتبال ایران اسم‌اش را هم نشنیده بودند.
اگر استقلال همچنان بزرگ‌ترین باشگاه آسیا بود، شانس حضور در لیگ قهرمانان را به خاطر بدهی به یک مربی خارجی از دست نمی‌داد. اگر آن عظمت هنوز وجود داشت، باشگاه برای حفظ ستاره‌های کلیدی‌اش با مشکل روبرو نمی‌شد. اگر استقلال هنوز بزرگ‌ترین باشگاه آسیا بود، سرمربی‌اش ناچار نمی‌شد در شروع فصل چنین اضطرابی را تحمل کند. نه فرهاد مجیدی عزیز. این حرف‌ها را رها کنید. از این شعارها دل بکنید. گذشته‌ها گذشته و استقلال برای آن‌که دوباره بزرگ‌ترین باشگاه آسیا شود، اول باید مجوز حرفه‌ای‌اش را دریافت کند! این شعارها فقط از دور زیبا هستند و از نزدیک، فقط تحمل رنج را دشوارتر می‌کنند. بی‌خیال آقای مجیدی. اگر استقلال بزرگ‌ترین باشگاه آسیا باشد، لابد شما هم وفادارترین چهره تاریخ این باشگاه هستید!
