به گزارش "ورزش سه"، با تیم بزرگی که بارسلونا دارد، باشگاهی که به دلیل سابقه و اعتبارش، همیشه در تمام رقابت هایی که در آن شرکت می کند جزو شانس های قهرمانی است، فوتبالی که در اولین بازی فصل برابر ختافه به نمایش گذاشت، ناامید کننده بود.
ناامید کننده است که ژاوی هرناندز، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال اسپانیا و یک مربی موفق، در هر بازی که هدایت بارسلونا را بر عهده دارد، همیشه از کنار زمین ناله و شکایت می کند و اعتراضاتش تمامی ندارد. او همیشه داوران را تحت فشار قرار می دهد، افکار عمومی را روی داوری معطوف می کند و مربیان رقیب را هم زیر سوال می برد. او پیشتر حتی مسئولان رسیدگی به چمن ورزشگاه ها را نیز تحقیر کرده است.
البته گلایه های مداوم او هرگز متوجه مدیرانی نشده که باعث وضعیت کنونی باشگاه شده اند. مدیرانی که به زحمت توانستند قرارداد بازیکنان را در لالیگا ثبت کنند و در جذب اغلب ستاره های مدنظر ژاوی نیز ناکام ماندند.
ژاوی البته مربی بسیار خوبی است. او همچنین این مزیت را داشته که از مربیانی که در طول دوران موفقیتآمیزش به عنوان بازیکن او را هدایت کردهاند (گواردیولا، لوئیس آراگونس، دل بوسکه که جزو بهترینهای تاریخ فوتبال هستند)، یاد بگیرد.
به همین دلیل، ناامید کننده است، وقتی که او باید بیش از همه نگران وضعیت تیمش باشد، توپ را به زمین دیگران می اندازد. ژاوی در واقع بیشتر درگیر اتفاقات بیرون زمین است تا درون آن. این ژاوی ای نیست که مطلوب بارسا و لالیگا باشد. ژاوی واقعی گریه نمی کند بلکه باید بهترین بازی را از بازیکنانش بگیرد. در حال حاضر از این ژاوی نمی توان انتظار یک مربی درجه یک و کلاس بالای جهانی را داشت.
