به گزارش خبرگزاري صدا و سيما، مراسم تشييع پیکر این هنرمند فقید از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا برگزار شد. 
داود گنجه‌ای: محمد اسماعیلی فقط مقابل پروردگار زانو زد
در ابتدای این مراسم داود گنجه‌ای (هنرمند پیشکسوت) در سخنانی گفت: برای من چیزی که در این ۸۲ سال مهم بوده، پهلوانی، مرام زورخانه‌ای و هنرمند واقعی بودن است؛ هنرمندی که با تقوا باشد و برعکس ادعای خیلی‌ها به جایی وصل نباشد. در عصری زندگی می‌کنیم که عصر بی‌وفایی‌ها و تهمت‌ها است؛ دو آدم ویژه را دیدم که اولی را اسم نمی‌برم و می‌ترسم ایراد بگیرد، اما دومی استاد اسماعیلی بود که امروز با جسم او وداع می‌کنیم. من دوست عرفانی او به حساب می‌آیم و هیچ‌گاه ندیدم احترام بزرگتر را نگه ندارد و تنها مقابل پروردگار زانو زد.
گنجه‌ای ادامه داد: او مردی بزرگ و باتقوا بود. او فرزندانی تربیت کرد که نوازنده‌گانی بسیار شایسته هستند که در اخلاق، تقوا، منش، سادگی و سبک زندگی نمونه ندارند. او پایش را هر جا که می‌گذاشت می‌گفت: «علی مولا» که امیدوارم علی مولا یاورش باشد. من دو مجلس وداع دیدم؛ حسن ناهید و محمد اسماعیلی مظلوم! تنبک نواز‌ها خدا به شما نعمتی داده که به کسی نداده است. تنبک تنها سازی است که با ۱۰ انگشت و ناخن آن را می‌زنی و نوازندگان آن روز به روز از چیز‌های دنیوی آزاد و پالایش می‌شوند.
محمد دلنوازی: اسماعیلی معلم اخلاق بود
در ادامه این مراسم محمد دلنوازی (نوازنده پیشکسوت) پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی گفت: امروز صحبت کردن از محمد اسماعیلی واقعا برای من مشکل است. باور نمی‌کنم در طول ۵۱ سال با ایشان همکار بودم و افتخار این را داشتم که کنارشان ساز بزنم و درس بگیرم. ایشان واقعا معلم اخلاق بود. یک بار صدای او را بلند نشنیدم؛ یک بار ندیدم با کسی درشت صحبت کند. همیشه آرام، مهربان و در کلامش درس انسانیت بود.
دلنوازی ادامه داد: او همیشه به خوبی از استادش حسین تهرانی یاد می‌کرد. این افتخار را داشتم که اوایل کارم در گروه آقای فرامرز پایور ساز بزنم. اوایل که به گروه رفتم، می‌دیدم که اواخر سال‌های عمر استاد تهرانی بود که به روی صحنه که می‌آمد، استاد اسماعیلی تا دقیقه آخر ایشان را همراهی می‌کرد ایشان همیشه از احترام به بزرگتر حرف می‌زدند. آنقدر این مرد بزرگوار بود که اگر بخواهم راجع به او حرف بزنم تا سه روز می‌توانم صحبت کنم.
این هنرمند پیشکسوت موسیقی طی دو ماه گذشته به علت کسالت در بیمارستان بستری بود که روز گذشته ۲۲ مرداد دار فانی را وداع گفت.
محمد اسماعیلی چهار شهریور سال ۱۳۱۳ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۳۰ توسط دایی‌های خویش مرتضی و مصطفی گرگین زاده به حسین تهرانی معرفی شد.
او در سال ۱۳۳۷ در گروه‌های موسیقی وزارت فرهنگ و هنر مشغول به کار شد. از سال ۱۳۴۳ در هنرستان موسیقی ملی مشغول تدریس شد و در سال ۱۳۴۵ سرپرستی گروه تنبک وزارت فرهنگ و هنر آن زمان را عهده‌دار شد. در سال ۱۳۴۳ به سمت هنرآموز تنبک در هنرستان موسیقی ملی به جانشینی استاد خود آموزش تنبک را عهده‌دار شد.
در دهه ۱۳۶۰ به سرپرستی فرامرز پایور (سنتور) و همراهی جلیل شهناز (تار)، علی اصغر بهاری (کمانچه) و محمد موسوی (نی)، گروه اساتید را تشکیل دادند و کنسرت‌هایی با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری اجرا کردند.
او به دلیل خدمات و سابقه و کار‌های فراوانی که در زمینه تمبک و تمبک نوازی انجام داد مدرک درجه یک هنری را از وزارت ارشاد دریافت کرد.
