fبه گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: «به هموطنان قول می‌دهم، دولت هیچ برنامه‌ای برای افزایش قیمت بنزین ندارد و مردم به شایعات گوش ندهند» این گزاره جدیدترین اظهارنظر وزیر نفت است که صریحاً هرگونه افزایش قیمت بنزین را رد می‌کند و با قطعیت از «نبودن هیچ برنامه‌ای» برای گرانی سخن می‌راند، البته این اولین بار نیست که موضوع گران‌شدن بنزین از سوی مسئولان ریزودرشت اقتصادی و سیاسی، از بیخ‌وبن تکذیب شده است، اما گویی برخی مایل به قبول این مهم از سوی مردم نیستند و در تلاش برای دمیدن در کوره گرانی بنزین هستند. خوش‌بینانه خواهد بود اگر فکر کنیم به صدر اخبار آمدن گاه‌وبیگاه خبر گرانی بنزین، اتفاقی است چه آنکه هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست.
طبعاً به دلیل راهبردی بودن بنزین به عنوان یکی از متغیر‌های مؤثر و اثرگذار به سایر اقلام، تغییر نرخ آن متأثر از اقتصادسیاسی جامعه خواهد بود و صرفاً نگاه تک‌خطی در تغییر نرخ آن مدنظر مسئولان قرار نخواهد گرفت، بنابراین شرایط اقتصادی فعلی جامعه اجازه تغییر نرخ بنزین را نمی‌دهد و مسئولان نیز به این مهم واقف هستند و شاید به همین دلیل است که تقریباً اکثر مسئولان دولت به انحای مختلف و در بازه‌های گوناگون در تلاش برای ایجاد اطمینان در مردم هستند که خیال‌تان راحت، بنزین گران نمی‌شود، البته تلاش برای فرهنگ‌سازی و جلوگیری از اتلاف انرژی موضوع جداگانه‌ای است و صحبت کردن از این مسئله مورد نیاز جامعه امروز ما، به منزله بسترسازی برای گرانی قیمت بنزین نیست.
اما موج‌سواری با بنزین چرا؟ افراد یا جریانی که در تلاش برای القای گرانی بنزین هستند، احتمالاً از شکنندگی وضعیت اقتصادی و معیشتی غالب دهک‌های جامعه مطلع هستند و نیز نیک می‌دانند تغییر نرخ بنزین، بلافاصله تغییر نرخ سایر اقلام از جمله کالا‌های اساسی را در پی خواهد داشت و به لحاظ روانی نیز برای مردم مهم است، از این جهت در تلاش برای موج‌سواری با گزاره ناصحیح «گرانی بنزین» هستند. احتمالاً هدف این افراد یا جریان‌ها، تهیه خوراکی برای تحریک مردم در آستانه شهریور است تا به زعم خود از این نمد کلاهی برای تکرار آشوب سال گذشته ببافند.
از طرفی با توجه به مسئله انتخابات اسفند پیش‌رو، تلاش برای کمرنگ کردن این رویداد و به حاشیه بردن مسئله مشارکت، نیاز به بستری دارد که با استناد به آن، جامعه دچار التهاب شود، بنابراین به نظر می‌رسد «گرانی بنزین» طعمه چرب و شیرین برای این جماعت است و «بحران‌سازی» یکی از الزامات پیاده کردن برنامه‌های آنها خواهد بود که احتمالاً در حال روشن کردن آتش آن با بنزین هستند.
در هر حال حتماً عقلای قوم نظام سیاسی کشورمان به تبعات گرانی بنزین در وضعیت فعلی آگاه هستند و به چنین سمتی حرکت نخواهند کرد، اما آنچه مهم است اینکه به گواه «رویکرد دریافت» در علم ارتباطات، الزاماً هر آنچه مسئولان درباره رویداد‌های سیاسی و اقتصادی می‌گویند، مخاطبان برداشت یکسانی از پیام آنها ندارند و باید با در نظر گرفتن تجربه‌های گذشته و بافت زیستی آنها، درصدد انتقال صحیح معنا و اقناع آنها باشند چه آنکه، همراهی مردم، ضمن کاهش هزینه‌های حکمرانی، هر گونه نقشه‌ای را نقش بر آب می‌دهد. باید بار دیگر از دولت پرسید «و ما ادراک ماالرسانه؟».
