به گزارش ایسنا، شمشیربازی ایران به خاطر اسلحه سابر زنده است و تمام افتخارات آن در این اسلحه خلاصه می‌شود. نکته نگران‌کننده در مورد سابر بحث پشتوانه‌سازی آن است.
در این سال‌ها تیم ملی سابر ایران در پنج بازیکن (مجتبی عابدینی، علی پاکدامن، محمد رهبری، محمد فتوحی و فرزاد باهر) خلاصه می‌شد و با خداحافظی عابدینی از تیم ملی، اکنون دایره بازیکنان تیم‌ملی کوچک‌تر شده و در حد همان چهار بازیکن است.
البته در این میان نیما زاهدی قبل از المپیک توکیو و قهرمانی آسیا سال گذشته عملکرد خوبی از خود نشان داد اما درحالی که امیدواری‌ها نسبت به او زیاد بود، دچار افت شده و نمایش خاصی از او در مسابقات اخیر دیده نشده است.
بقیه سابریست‌ها نیز با این چهار ملی‌پوش اختلاف سطح دارند و به نظر می رسد باید کار اساسی بر روی آنها انجام شود تا بتوان به عنوان پشتوانه قوی روی این بازیکنان حساب بازکرد.
عملکرد ناامیدکننده نسل جدید شمشیربازی اسلحه سابر
بازیکنان جوان که به عنوان پشتوانه اسلحه سابر و تحت عنوان تیم «ب» در بازی‌های یونیورسیاد (دانشجویان) شکست کرده بودن، کار خاصی انجام دادند و در قهرمانی کشور هم نتوانستند نفرات اصلی تیم ملی را به چالش بکشند و همین مساله نگرانی‌ها را درباره آینده تیم ملی شمشیربازی سابر دوچندان می‌کند.
در مسابقات قهرمانی کشور، علی پاکدامن قهرمان شد، فرزاد باهر نایب قهرمان و محمد رهبری و محمد فتوحی به طور مشترک سوم شدند.
در واقع این مسابقات کسی را به عنوان پدیده معرفی نکرد و بازیکنانی که از آنها به عنوان پشتوانه نام برده می‌شود، بدون اینکه دردسر خاصی ایجاد کنند، یک به یک کنار رفتند. این زنگ خطر در مورد پشتوانه‌ها از همان نتایج ضعف بازی‌های یونیورسیاد به صدا درآمد و در قهرمانی کشور هم بیشتر از قبل خودش را نشان داد.
راه چاره چیست؟
فدراسیون شمشیربازی باید هر چه سریع‌تر به فکر چاره باشد و اگر نیاز است، مربیان استان‌ها را به روزتر کند تا آنها هم بتوانند بازیکنان فنی‌تری را پرورش دهند.
از طرفی اگر قرار است تیم دوم سابر تشکیل شود، باید این برنامه جدی‌تر گرفته شود و مربیان با دانش فنی بالا و به روز بالای سر آنها قرار گیرد تا بازیکنان از لحاظ فنی رشد کنند، در غیر این صورت اگر بعد از المپیک پاریس هر کدام از نفرات اصلی تیم ملی بزرگسالان کنار برود، بازیکن قوی نخواهیم داشت که با خیال راحت جایگزین کنیم.
نکته دیگر مربوط به تیم جوانان است که نباید آماده‌سازی این تیم به برگزاری سالیانه یک اردو در آستانه اعزام به مسابقات ختم شود و قطعا فدراسیون شمشیربازی باید برنامه مدونی برای جوانان داشته باشد و با یک اردو در سال نمی‌توان پشتوانه قوی ساخت.
جدا از بحث اینکه مربیان استان‌ها نیاز دارند به روز شوند تا بازیکنانی که در تیم ملی نیستند، روند رو به رشدی داشته باشند، در مورد داوران هم باید این اتفاق رخ دهد. در مسابقات قهرمانی کشور شنیده شد، اعتراض‌هایی به نحوه قضاوت وجود داشته است و برخی قضاوت‌ها حرف و حدیث‌هایی داشته است، فدراسیون باید برای به روز شدن داوران هم کلاس‌های بیشتری برگزار کند.
نتایج «پشتوانه‌ها» در بازی‌های یونیورسیاد به شرح زیر است:
میعاد عابدینی: حذف در دور نخست جدول حذفی
نیما زاهدی: حذف در دور نخست جدول حذفی
امیرحسین شاکر: حذف در مرحله گروهی
احمدرضا شهمیری: حذف در مرحله گروهی
در بخشی تیمی نیز ایران در نخستین رقابت خود مقابل قزاقستان شکست خورد و حذف شد.
نتایج «پشتوانه‌ها» در قهرمانی کشور به شرح زیر است:
میعاد عابدینی: حذف در مرحله یک هشتم نهایی توسط محمد فتوحی با اختلاف ۸ امتیاز
نیما زاهدی: حذف در مرحله یک چهارم نهایی توسط محمد رهبری با اختلاف ۵ امتیاز
امیرحسین شاکر: حذف در مرحله یک هشتم نهایی توسط شهمیری با اختلاف ۸ امتیاز
احمدرضا شهمیری: حذف در مرحله یک چهارم نهایی توسط علی پاکدامن با اختلاف ۱۰ امتیاز
*دخترانی که بدون دردسر برنده هستند!
از دیگر نکات قابل توجه در شمشیربازی قهرمانی کشور در بخش سابر دختران بود که باز هم پدیده‌ای معرفی نشد و بازیکنانی که سال‌ها ملی‌پوش بودند مجددا توانستند سکوهای اول تا سوم را در اختیار بگیرند. نجمه سازنچیان قهرمان شد، کیانا باقرزاده نایب قهرمان و فائزه رفیعی و پریماه برزگر سوم مشترک شدند.
درواقع در بخش زنان هم بازیکنی وجود نداشت که برای این نفرات ملی‌پوش دردسر ساز شود و آنها حریفان خود را با اختلاف ۱۱ تا ۱۲ امتیاز شکست دادند.
در بخش زنان هم سال‌ها است بازیکنی مشاهده نشده است که نفرات اصلی تیم ملی را به دردسر بیندازد. شیدا عالمی جزو بازیکنانی بود که به عنوان نفر چهارم وارد تیم ملی شد اما موفقیت‌های چندانی نداشت و از همه مهمتر در قهرمانی کشور در مقابل پریماه برزگر که چند ماهی از شمشیربازی دور بود، شکست خورد.
فدراسیون نباید به سادگی از این اتفاق بگذرد چرا که وقتی در رشته‌ای بازیکنان مستعد و جدیدی عرض اندام نکنند، آن رشته کم کم به مرز نابودی می‌رسد.
انتهای پیام
