به گزارش همشهری آنلاین، هوش مصنوعی خیلی وقت است که سروصدای زیادی به پا کرده؛ فناوری که خبر از یک انقلاب رباتیک می‌دهد و گویا قرار است در هر چیزی دستی بر آتش داشته باشد که یکی از آنها «هنر» است؛ به گونه‌ای که با استفاده از این فناوری می‌توان حتی اثر «محمدرضا شجریان» را با صدای «بیلی آیلیش» گوش کرد!
این فناوری جدید به جایی رسیده که ربات‌ها حتی یکی از تخصصی‌ترین کارهای انسان در هنر، یعنی رهبری یک ارکستر را در کره جنوبی به دست گرفته‌اند.
از آخرین باری که خبر رهبری ارکستر ملی کره جنوبی توسط یک ربات در رسانه‌ها منتشر شد، خیلی وقت نمی‌گذرد؛ یک ربات اندروید به نام «اور۶»(EveR ۶) که ۱.۸ متر طول دارد، در سئول روی سکوی رهبری ارکستر رفت تا اجرای سولد اوت شده ارکستر ملی کره جنوبی را رهبری کند.
گفته می‌شود، این ربات دو بازو که توسط «موسسه فناوری صنعتی کره» (KITECH) طراحی شده است، برای اولین بار در تئاتر ملی کره روی صحنه رفت و اتفاقا نوازندگان برجسته ارکستر ملی این کشور را هم رهبری کرد. البته رهبری این ارکستر به تنهایی برعهده این ربات نبود و در کنار او «چوی سو یول» هم به روی صحنه رفت که شاید همانطور که خود او می‌گوید، این امر نشان از امکان همزیستی مسالمت‌آمیز انسان و ربات‌ها داشته باشد!
گفته شده که برای آماده شدن این رهبر ارکستر رباتیک، تیم موسسه فناوری صنعتی کره از فناوری ضبط حرکت برای تکرار حرکات دستیار رهبر ارکستر ملی کره، Yeji Jeong استفاده کرده است. درحقیقت تمام حرکات EveR ۶ از قبل برنامه ریزی شده بودند، به این معنی که جایی برای بداهه‌گویی در قطعه وجود نداشت، برخلاف آنچه که رهبر انسان انجام داد.
برنامه نویسان مؤسسه فناوری صنعتی کره گفته‌اند که مرحله بعدی در توسعه ربات می‌تواند اضافه کردن یادگیری اطلاعات باشد، بنابراین ارکسترها می توانند از رهبر رباتیک برای یک تمپوی خاص یا الگوی ضربی استفاده کنند.
اگرچه که رهبری ارکستر فراتر از نواختن یک ریتم است و به عقیده رهبر ارکستری که در کنار ربات کار کرد، هیچ رباتی نمی‌تواند جایگزین او یا هر انسان دیگری روی صحنه اجرا شود.
چوی سو یول در همین راستا گفته است: «بیاید دقت نظر را به ربات‌ها و هنر و موسیقی را به انسان‌ها واگذار کنیم.»
این ربات مجهز به دو دسته مچ دست و آرنج است که می‌تواند حرکات چوب رهبر ارکستر را به ظرافت تکرار کند. ولی هدف از ساخت آن، این بوده که بررسی کنند که آیا ممکن است ربات‌ها بتوانند جای رهبران ارکستر را بگیرند و اینکه به طور کلی تا چه حد ممکن است آنها را در مسائلی پیچیده‌تری مانند هنر دخیل کرد و چالش‌های پیشرو برای این کار چه خواهد بود؟
مسئله‌ای که برای بسیاری یک کابوس به حساب می‌آید و بر این عقیده هستند که در آینده‌ای نه چندان دور ربات‌های وظایف انسانی را برعهده و به مرور جای آنها را خواهند گرفت؛ اتفاقی که سال‌ها توسط فیلم‌های علمی تخیلی به تصویر کشیده شده و شاید برخلاف آنچه که «چوی سو یول» می‌گوید، به زودی ناممکن، ممکن شود.
اما چه می‌شود پس از اینکه این ربات رهبر ارکستر که به دقت هم ارکستر ملی کره را رهبری کرده، بتواند بشنود و صداها را به دقت از هم تمیز دهد و حتی با ارکسترها تمرین کند و سپس به روی صحنه رود؟ آیا ایده بعدی این خواهد بود که نوازندگان هم حذف شوند و جای آنها ربات‌ها قرار داده شوند؟
البته که گفته می‌شود اگر این ربات به هوش مصنوعی مجهز شود، توانایی درک و تجزیه و تحلیل موسیقی را خواهد داشت و آنگاه می‌تواند به تنهایی به روی صحنه برود و رهبری یک ارکستر را که اتفاقا در کشور خود ما سال‌ها است با معضل رو به رو است انجام دهد.
به هر حال هیچکدام از این موارد بعید نیست اما مسئله‌ای که شاید بسیار دورتر از ذهن به نظر برسد و شاید هیچگاه عملی نشود، «احساس» این ربات‌ها باشد. احساسی که مختص انسان‌ها است و حداقل در عرصه هنر به آن نیاز است و تا نباشد هنر، هنر نیست!
