به گزارش اقتصادنیوز بابک نگاهداری، در مصاحبه روزنامه «دنیای اقتصاد» تاکید کرد: اگر در جمهوری اسلامی می‌خواهیم برنامه هفتم توسعه به نتایج مطلوب برسد، نیاز داریم جامعه را تقویت کنیم. یکی از مبادی تقویت جامعه، تقویت قشر متوسط است که توسعه‌ساز و پیش‌ران توسعه در کشور هستند. بنابراین باید سیاست‌هایی برای کاهش فقر را دنبال کنیم که اصلی‌ترین آن رشد اقتصادی است.
رئیس مرکز پژوهشهای مجلس تاکید کرد: در یک جایی کیک اقتصادی ما هر روز کوچک‌تر می‌شود و یک جا می‌گوییم این کیک را چگونه تقسیم کنیم. در حال حاضر اصلی‌ترین کاری که برنامه هفتم باید انجام دهد، تولید درآمد است. ما مشکل درآمد داریم و کیک اقتصادی‌مان هر روز کوچک‌تر می‌شود. ۳۰ درصد از کیک اقتصادی کشور در اثر یک دهه رشد اقتصادی صفر کوچک شده است. اما ما در کشور در خصوص اینکه کیک چگونه تقسیم شود صحبت می‌کنیم؛ در حالی‌که در حال حاضر باید دغدغه اصلی‌مان بزرگ کردن مجدد این کیک باشد.
البته میان برنامه‌ریزان همیشه این دعوا وجود دارد؛ یک عده رشد اقتصادی را محور قرار می‌دهند و عده دیگر تامین اجتماعی را. عده‌ای معتقدند باید توزیع خوبی صورت بگیرد تا عدالت برقرار شود و در مقابل دیدگاه دیگر می‌گوید باید کیک اقتصاد بزرگ شود تا بتوانیم توزیع عادلانه داشته باشیم. هنر برنامه‌ریز این است که نقطه تعادل خوبی را میان برنامه برای رشد و برنامه با هدف تامین اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر ایجاد کند. نگاهداری در خصوص برنامه این مرکز برای کاهش فقر تصریح کرد: در برنامه‌ای که مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد داده بود؛ یک بسته سیاستی برای رفع فقر داشتیم.
نگاهداری همچنین با اشاره به در نظر گرفتن رشد اقتصادی ۸ درصد در برنامه هفتم توسعه گفت: با توجه به مجموعه محاسباتی که ما در مرکز پژوهش‌ها انجام دادیم، اگر خیلی خوشبینانه و با تمام توان در مسیر پیش برویم، رشد ۴ درصدی طی برنامه قابل تحقق است؛ مگر اینکه کارهای تحولی بزرگی مانند جایابی در نظام بین‌الملل و جذب وسیع سرمایه‌گذاری‌های خارجی را داشته باشیم و تنها در این شرایط است که می‌توانیم به رشد بیش از ۴ درصد فکر کنیم. اما اگر تحول خیلی عظیمی در شرایط اقتصادی کنونی، برنامه‌ریزی ما و منطقه رخ ندهد؛ حداکثر با تداوم وضع موجود به‌طور خوشبینانه ۴درصد و به‌طور معمول ۲ درصد امکان رشد اقتصادی داریم.
او در پاسخ به این پرسش که ثبت آرزوی رشد ۸ درصدی در برنامه هفتم توسعه مشکلی را برای کشور ایجاد نمی‌کند، تصریح کرد: رویکرد درست در برنامه‌ریزی آرمان‌گرایی واقع‌بینانه است. ما هم باید آرمان‌ها را ببینیم و هم واقعیت‌ها را محاسبه کنیم. انتخاب اهدافی هم که محقق نشود، در درازمدت موجب کاهش سرمایه اجتماعی حاکمیت می‌شود و ممکن است که مردم احساس کنند دولت توانایی تحقق اهدافی را که خودش مطرح می‌کند، ندارد. بنابراین باید سعی کنیم شرایط واقعی را ببینیم و نگاهی هم به آرمان‌ها داشته باشیم.
