به گزارش«مبلغ»- نزدیک شدن به ماه صفر، پرسشی تکراری را در اذهان تداعی می کند که آیا این ماه نحس است یا خیر؟
از بس که در محیط اطراف درباره سنگینی و نحوست این ماه گفته می شود، به جای آنکه آمدنش را خیر بدانیم دچار آشوب در فکر می شویم و مدام می خواهیم که زود بگذرد و برود و تمام شود غافل از آنکه یک ماه از زندگی یعنی فرصتی که خداوند برای حیات در اختیارمان گذاشته است و باید درست از آن بهره ببریم. فارغ از این فکرهایی که به ذهن متبادر می شود اما چند سالی است که بحث های مفیدی در این زمینه صورت می گیرد و یادداشت هایی از طرف اهل فن ارائه می شود که باعث کنار زدن پرده های ابهام از ذهن و جانمان می شود اما وقتی مطلبی در عمق وجود نشست پیدا می کند، کنار گذاشتن و روی آب آوردنش زمانبر است و نیاز به تلگنر، آن هم نه یک بار و دو بار که بارها، تا آن را کنار بگذاریم و درست اندیشه کنیم. همین مناسبت مهم، بر آنم داشت تا دقایقی در محضر حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا حشمتی، معاون اسبق قران و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشم و از بیانات وی در این باره برخوردار شوم. متن زیر حاصل گفت و گوی چند دقیقه ای با ایشان است که با شما به اشتراک می گذارم:
بسم الله الرحمن الرحیم. طبق فرهنگ قرانی ما و احادیث صحیحی که به ما رسیده، تمام روزهای سال و تمام ایام اینها هیچ نحوستی به دلیل خاصی ندارند. در تقویم های قدیمی که شاید بعضی دوستان دیده باشند مقارن شدن ماه را با ستاره های دیگر در قدیم حمل بر نحوست می کردند یا از اصطلاح قمر در عقرب به کار می بردند که اینها مستند نجومی دارد و آن را تایید می کند که شاید منجمان می گویند به خاطر قمر در عقرب انجام فلان کار درست نیست و گاهی در مفاتیح هم دیده می شود که علم جدید هم موید آن است و می گوید که بعضی از سیارات، انرژی هایی از خود ساطع می کنند درست مانند خورشید که سرشار از انرژی مثبت و تابندگی است که بر سیاره ما نیز اثر خود را می گذارد. اما ما داریم مبنای شرعی آن را در نظر می گیریم که در این مبنا در فرهنگ قرانی مان هیچ روزی را حتی مانند روز سیزده به در یا ماه صفر یا اول ماه صفر چنین چیزی نداریم اما ما یک نکات استحبابی داریم که در روز اول آن دعاهای آن روز را بخوانیم و صدقه بدهیم ولی نه به معنای آن که ماه بخصوصی است و ما باید همیشه صدقه دهیم که بلا دفع شود اما این بلا مربوط به روز خاص و ایام ماه قمری یا شمسی خاصی نیست بلکه ما باید توجه داشته باشیم که ماه جدید شده و ما نماز اول ماه را می خوانیم، رب ادخلنی مدخل صدق را می خوانیم و بهتر است برای ورود به ماه صدقه دهیم که اگر بلایی هست دفع شود.
درباره ماه صفر آن نقل هایی که هست درست نیست مثل اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خوشحال شدند که این ماه تمام شد. هر چند که در این ماه رحلت ایشان و شهادت امام حسن و امام رضا علیهما السلام را داریم خب برای سالروز شهادت این بزرگواران ناراحت و عزادار هستیم و تاثر داریم ولی این به ماه صفر مربوط نیست مانند اینکه در ماه مبارک رمضان هم شهادت حضرت امیر سلام الله علیه را داریم ولی هیچ کس نگفته است که خب به این دلیل ماه رمضان است. در قران موردی هست که ایام نحسات گفته شده که مربوط به افرادی است که از اعمال خود پشیمان شده اند وقتی که با اعمال خود مواجه می شوند و روز قیامت است و دارند آنها را مشاهده می کنند یعنی عملکرد ماست نه تابش خورشید و گردش ماه. این ما هستیم که با اعمال خودمان آن روز را نحس می کنیم که به تبع برای ظالمان همه روزهایشان روز نحس است و فرقی نمی کند در ماه رمضان هم باشند روزشان نحس است. ظلم کردن خودش تاریکی است. گناه کردن نحس است کما اینکه روز مبارک و پرمیمنت مخصوص روز خاصی نیست به فرموده امیر مومنان علی بن ابیطالب علیه السلام روز مبارک و عید روزی است که در آن گناه نشود و طبق روایات ما روز مبارک را می سازیم یا نحس می کنیم. واقعا چه روزی بدتر از روز عاشورا است برای ظالمانی که این ننگ تاریخی را به وجود آوردند و این ربطی به دهه اول ماه محرم ندارد و همان طور که می دانید ماه محرم شروع سال قمری است و روز عاشورا روز پرمیمنتی بوده است تا پیش از واقعه شهادت سیدالشهدا(س) در سال 61 این روز را غمناک کرد برای ما و هیچ ربطی به تابش خورشید یا ماه قمری ندارد. اعمال انسان است که یک زمان، یک ساعتی را زشت کند و امروز هم مشخص شده است که اگر ما انسان ها مراقبت نکنیم انرژی های منفی ما منتشر می شود و دیگران را هم گرفتار می کند بنابراین صدقه می دهیم که به دیگران آسیب نرسد یا قران می خوانیم یا دعا می کنیم که این نحسی های اشخاص به ما نرسد. نفاثات فی العقد هست دیگر، ما انسان هایی داریم که مدام از خود بدی و ظلم منتشر می کنند و اینها هستند که مدام محیط ما را آلوده و نحس می کنند. گرامی می داریم شهادت امام حسن و امام رضا علیهما السلام و رحلت حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم و نیز اربعین تاریخی سیدالشهدا(س) را و از آن طرف با اعمال خوب خودمان همین ماه را ماه خوب و مبارکی هم می کنیم. برای ورود به همه ماه ها باید همه ماه ها را گرامی بداریم و صدقه دهیم و نماز اول ماه را بخوانیم. علت تاکید بر خواندن دعای ماه صفر برای ماه های مختلف است مانند دعای یا من ارجوه که در کل ماه رجب می خوانیم یا دعایی که در دهه اول ماه ذیحجه می خوانیم و هر ماه قمری برای خودش آدابی دارد که هیچ ارتباطی به نحوست ندارد.
