به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از ستاد فناوری نانو، فن‌آوری‌های گیراندازی مستقیم دی‌اکسیدکربن از هوا این امکان را فراهم می‌کند که بتوان دی‌اکسیدکربن را به‌طور مستقیم از جو، در هر مکان استخراج کرد، اما عملی بودن این امر به دلیل نیاز به انرژی بالا و هزینه‌های قابل توجه، محدود می‌شود. به‌طور خاص، بیشتر این سامانه‌ها نمی‌توانند در شرایط مرطوب عملکرد خوبی داشته باشند و به شرایط خلاء احتیاج دارند.
برای غلبه بر این چالش، محققان مواد ضبط کربن پایدار را به‌عنوان یک ماده با قابلیت گیراندازی دی‌اکسیدکربن ارائه کردند که جذب زیاد و انرژی کمی برای تخلیه نیاز دارد.
برخلاف بسیاری از جاذب‌ها که در آن آب با مصرف انرژی بالا می‌تواند منجر به بازسازی و تخلیه جاذب شود، آب در هیدروژل میواند به کاهش انرژی بازسازی کمک شایانی کند.
این ماده از نوعی ساختار آدامسی شکل ارزان قیمت تشکیل شده‌است. یکی دیگر از مزایای این ماده، ساختار سلسله مراتبی منحصر به فرد آن است. منافذ میکرو و نانو انتقال و حمل و نقل CO ۲ را تسهیل و دسترسی آسان به مراکز فعال آمین را امکان‌پذیر می‌کند.
بخار آب مناسب، اتصال CO ۲ را با PEI تقویت می‌کند، که منجر به ظرفیت گیراندازی بسیار بالاتر در شرایط مرطوب می‌شود.
این ژل را می‌توان با مواد تجاری موجود در آب حل کرد و درون قالب ریخت و به دنبال آن محصول را خشک کرد. این کار در هوای محیط مقیاس‌پذیر و بادوام است و از کاربرد عملی بهره می‌برد. با چنین دمای بازسازی پایینی، این ژل‌های جدید می‌توانند بستری مناسب برای مواد مختلف و مدیریت پایدار کیفیت هوا باشند.
نتایج این مطالعه در مجله Nano Letters منتشر شده‌است.
