به گزارش رکنا، متن نمایش «بجنگ و برقص» نوشته علیرضا زمانی است و موضوع آن درباره انتقام از انتقام است و رویکردی متفاوت از نمایش های ایرانی دارد. او همچنین سعی در اجرای متفاوت از هر سبک و سیاقی را دارد. به همین بهانه گفتگویی را با این کارگردان جوان کشورمان انجام داده ایم که در ادامه می خوانید.
با عرض سلام و ضمن خدا قوت به جنابعالی و ضمن خسته نباشید برای پایان فیلمبرداری کوتاه ستاره های سربی قبل از توضیح درباره نمایش تان دوست دارید درباره ایده و اجرای فیلم کوتاه تان صحبت کنید ؟
درود بر شما و تیم تان؛ قبل از هر چیز باید قدردانی کنم از پدر و مادرم که با تمام سختی هایی که بود حمایتم کردند و تعظیم کنان دست شان دست بوس شان و سجده کنان پابوس شان هستم. ایده فیلم ستاره های سربی از یک رستوران و فضای آنجا رقم خورد و ماجرای یک اکیپ جوان است که برای استراحت به رستوران پدر ارتا می روند و بر اثر بروز حادثه ای قتلی به گردن ارتا می افتد و او هم دست به خودکشی برای عدم اثبات بی گناهی خود می زند.
با یکی از بازیگران که صحبت می کردیم متوجه شدیم که شما قبلا هم برای ساخت این فیلم کوتاه اقدام کردید که با عدم موفیقت همراه بود. توضیحی دارید؟
بله، در اینجا باید تشکری کنم از تیم قبلی که نشد با آنها کار کنم؛ آقایان علی حیدری، محمد خالدیان، کیان مهربان، حسین مقصودی، رضا درویش و خانم های گرامی صدف کشوری، ریحانه سرلک، شقایق اسدی، آتنا اسماعیلی و همه عوامل عزیز پشت صحنه که حضور داشتند؛ البته آقای رضا درویش در همین کار هم افتخار حضور دادند. از همه عزیزان صمیمانه تشکر می کنم برای وقت گرانبهایی که برای من گذاشتند. متاسفانه ما به عدم هماهنگی لوکیشن فیلمبرداری خوردیم که باعث تعطیلی پروژه شد.
درمورد خودتان کمی صحبت کنید؛ می خواهیم بدانیم که تحصیلات و دوره یا هر چیزی اصلا سینما یا تئاتر برای شما معنی خاصی دارد؟
من که بی سوادم (با خنده ای عمیق) من در آموزشگاه های زیادی بودم و دوره دیدم اما کارگردانی واقعی را در آموزشگاه آوا در محضر استاد فرزاد موتمن آموختم که همیشه هم می گویم من کل زندگی هنری ام را مدیون استاد موتمن هستم. در حال حاضر هم هنرآموز کارگردانی هستم. می دانید سینما برای من تعریفی بالاتر از زندگی دارد یا حتی عشق در کنار سرگرمی؛ بگذارید اینطور بیان کنم که سینما از نظرم آن خوابیدن بعد از خستگی است؛ همان قدر لازم و حیاتی و همان قدر لذتبخش و مفرح، تئاتر هم یعنی عشق خالص بدون حد و مرز. برای همین عشق است که چهارشنبه اول شهریور استارد بمب زمستانی را می زنم.
چه شد سمت تجربه کارگردانی تئاتر رفتید؟
دیدم سبک سوررئال و فرمالیسم و سمبولیسم واقعا کم به آن توجه شده و من هم علاقه به این سبک دارم. تصمیم گرفتم که یک نمایش را در شأن مخاطب های محترم با گروه توانمندی که کنارم هستند به اجرا ببرم.
گروه تان را معرفی می فرمایید؟
با افتخار، خانم مرجان دلبند که مشاور هنری و مجری طرح هستند، خانم ستایش حسینی کیا دستیارم هستند و بازیگران که تا امروز با آنها اوکی کردم خانم تینا سرلک، محدثه بالازاده، سپیده رحیمی، فاطمه اکبری و یک سلبریتی که سورپرایز کارم است و نمی توانم اسم شان را اینجا ببرم. در بین آقایان هم تا الان با رضا درویش و رضا دارابی و محمد خالدیان و باز هم یک سورپرایز دیگر صحبت شده و تقریبا برای بمب زمستانی با همین مجموعه به اجرا خواهیم رفت.
اسم کارتان چیست؟ کمی درباره آن بگویید.
اسم کار بجنگ و برقص است که نوشته خودم است. موضوع آن این است که در سیاره ساختگی من برای انتقام از انتقام همه می جنگند. بیشتر از این نمی گویم الان تا به انفجار زمستان برسیم.
این کار اولین کار صحنه ای شماست؛ آیا این موضوع برای شما سخت نیست یا استرس ندارید؟
(با لبخند) کار زیبا با سختی و تکرار و استرس ساخته می شود؛ می خواهم زمستان امسال همه از بجنگ و برقص حرف بزنند؛ کار اولی که طوفان به پا کرد؛ این جمله را زیاد خواهید شنید.
کارهای هنری دیگری هم انجام داده اید؟
بله، صداپیشگی خیابانی، 4 فیلم کوتاه، نویسندگی فیلمنامه و نمایشنامه، گاهی هم خوانندگی و نوازندگی، به شدت هم به صداپیشگی انیمیشن علاقه مند هستم که هنوز نشده این مورد را تجربه کنم اما می دانم که می شود.
به صورت مختصر درمورد وضعیت و فضای فعلی تئاتر بفرمایید.
به نظرم فضای خوبی نیست. خیلی سطح نمایش ها پایین آمده و هنوز هم نمی دانم چرا ولی خیلی سطح کارها پایین است. حقیقتا با این اجراهایی که می بینم آینده خوبی را برای هنر نمایش نمی بینم و این موضوع واقعا به نظرم نگران کننده است.
چنانچه نکته یا حرف ناگفته ای درخصوص بنجگ و برقص و عوامل اجرای آن دارید بفرمایید.
تشکر می کنم از همه عزیزانی که مرا همراهی کردند و تشکر ویژه از خانم نغمه سجودی، خانم وکیل، مریم کوهکن، سعید کرمی و همه دوستان و عزیزان. آرزوی بهترین ها را برای همه عزیزان دارم و امیدوارم که همه چیز عالی پیش برود. برای همه و ما هم در کنار عزیزان و بزرگان و اساتید کسب تجربه کنیم. امیدوارم مردم عزیز کشورم همیشه در رفاه باشند که با رفاه آنها تئاتر و سینما هم رونق خواهد داشت.
