به گزارش مشرق، خبرگزاری بلومبرگ در این‌باره گزارش داد: «برآورد شرکت TankerTrackers.com Inc نشان می‌دهد که صادرات نفت ایران در ماه میلادی جاری افزایش یافت و به افزایش عرضه جهانی و جبران کاهش عرضه از سوی تولیدکنندگان دیگر کمک کرد. این افزایش صادرات برای آمریکا که تحریم‌های خود علیه صادرات نفت ایران را حفظ کرده، ناخوشایند است. با این حال، ارسال محموله‌های نفتی بیشتر از سوی ایران، تاثیر کاهش تولید عربستان سعودی، روسیه و سایر کشورهای گروه اوپک پلاس را تعدیل خواهد کرد.
طبق برآورد شرکت TankerTrackers.com Inc ایران در ۲۰ روز نخست ماه اوت، ۲.۲ میلیون بشکه در روز نفت و میعانات صادر کرده است و اگر این روند حفظ شود، صادرات ایران در اوت سال ۲۰۲۳، بالاتر از ماه‌های دیگر امسال و بالاتری از میزانی خواهد بود که سایر شرکت‌های رصدکننده نفتکش می‌گویند.
پیش از این هم آمار نشان می‌داد که صادرات نفت ایران افزایش پیدا کرده است اما آمار ماه اوت، رشد قابل توجهی بالاتر را نشان می‌دهد. نرخ صادرات در ۲۸ روز گذشته نشان می‌دهد که نرخ صادرات ایران، ۲.۱ میلیون بشکه در روز بوده است.
شرکت TankerTrackers.com Inc این آمار را با بررسی تصاویر ماهواره‌ای و جمع آوری تک به تک داده‌ها، مونیتور کرده است.
سمیر مدنی، یکی از موسسان شرکت TankerTrackers.com Inc گفت: هیچ کدام از بشکه‌های صادراتی از ذخایر شناور نبوده است، با این حال ممکن است از مخازن خشکی منتقل شده باشند.
بزرگترین سهم صادرات اوت، مربوط به نفت خام بود و صادرات میعانات که نوع سبک‌تر نفت است، اندکی بیش از ۲۰۰ هزار بشکه در روز بود.
بر اساس گزارش بلومبرگ، در شرایطی که تحریم‌های آمریکا، مانع از خرید نفت ایران توسط مشتریان کره‌ای و ژاپنی شده است، چین مقادیر زیادی از نفت ایران را خریداری می‌کند.»
هرچند ممکن است آماری که خبرگزاری بلومبرگ به آن اشاره کرده دارای نقایصی بوده و با واقعیت‌ها فاصله داشته باشد، اما این غیرقابل انکار است که ایران توانسته در سد تحریم‌ها ترک‌های عمیقی وارد کند.
بدون شک تحریم و مصائب آن ضررهای بسیاری به اقتصاد ایران زده اما اتخاذ سیاست خنثی‌سازی تحریم‌ها، آرام‌آرام در حال نتیجه‌دادن و خودنمایی است و افزایش خیره‌کننده صادرات نفت و میعانات ایران، گواه این موضوع.
برای درک بهتر این مسئله بهتر است آمار صادرات فعلی را با سال‌های ۹۸ و ۹۹ مقایسه کرد که در بهترین حالت صادرات ۳۰۰ هزار بشکه‌ای نفت صورت می‌گرفت که تداوم این شرایط و چنین میزان صادراتی، کشور را در بن‌بست مذاکرات و وابسته‌کردن کشور به احیای برجام قرار می‌داد اما سیاست دولت سیزدهم و گره‌نزدن اقتصاد کشور به برجام، تعامل گسترده با چین، یافتن مشتریان جدید و ارتباطات گسترده با کشورهای منطقه همگی موجب شده تا ایران به جایگاه سابق خود در میزان تولید و فروش نفت نزدیک شود.
هر چند زمانی می‌توان به این آمارها بالید که اثر آن در زندگی و سفره مردم قابل لمس باشد وگرنه اگر این میزان صادرات فعلی به ارقام بالاتری هم برسد اما تغییری در معیشت مردم و شاخص‌های اقتصادی کشور ایجاد نکند، کارکردی معکوس پیدا کرده و به ضد خود بدل خواهد شد.
