سیدمهدی رحمتی در مصاحبه خود به نکته‌ای اشاره کرده که در نوع خود قابل تأمل است. او گفته داور بازی قبلی ما خطاب به من گفت: «هی چی می‌گی؟!»
قصد قضاوت بین رحمتی و حسن اکرمی را نداریم اما به هر حال این ادبیات در شأن داوران ایرانی نیست و از آن بدتر اینکه ذهنیت ایجاد می‌کند. مربی‌ای که چنین حرفی را می‌شنود، تصور می‌کند داور بازی با خودش و تیمش مشکل دارد در حالی که خیلی وقت‌ها چنین نیست و شاید داور هم تحت تأثیر یکسری فشارها (مثل شعارهای تماشاگران) از کوره درمی‌رود اما به هر حال مسئولان ارشد فدراسیون فوتبال و کمیته داوران باید به داوران هشدار جدی بدهند که مراقب ادبیات خود باشند. جملات اینچنینی می‌تواند به ضرر داوران باشد در حالی که یک داور شاید هیچ قصد و غرضی ندارد و در لحظه چیزی می‌گوید که البته نباید بگوید. در آن‌سو مربیان هم باید مراقب دستیاران خود و شیطنت نیمکت‌نشینان باشند. رحمتی البته مربی سالمی است ولی به هر حال هستند مربیانی که به بعضی از دستیاران خود دستور می‌دهند با حرکات حاشیه‌ای تمرکز داور و کمک‌هایش را برهم بزنند. فدراسیون همان‌طور که باید با داوران خطاکار برخورد کند و مراقب ادبیات بعضی از آنها هم باشد، باید با مربیان پرحاشیه هم برخورد کند چون اساساً راه دیگری به جز برخورد وجود ندارد.
