به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَأَلْوَانِکُمْ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِلْعَالِمِینَ
و یکی از آیات (قدرت) او خلقت آسمان‌ها و زمین است و یکی دیگر اختلاف زبان‌ها و رنگ‌های شما آدمیان، که در این امور نیز ادله‌ای (از صنع و حکمت حق) برای دانشمندان عالم آشکار است.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۲ سوره روم
امام صادق (ع) در روایتی می‌فرمایند: آری! وقتی امام چشم به شخصی بیاندازد، او را می شناسد که دارای چه مذهب و عقیده ای است؛ اگر صدایش را از پشت دیوار بشنود باز می داند صاحب صدا چه مذهبی دارد؛ زیرا خداوند می فرماید: «وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ إِنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْعالِمین»؛ که آن‌ها علماء هستند.
امام صدای هر شخص و لهجه هر که را بشنود، می‌فهمد او اهل نجات است یا هلاکت به همین جهت جواب هر کدام را مطابق راهی که می رود ؛ می دهد.
بیشتر بخوانید
ظاهرا مراد از اختلاف لسان ها، اختلاف واژه‌ها باشد و نیز مراد از اختلاف الوان اختلاف نژادهاى مختلف از نظر رنگ باشد که یکى سفید پوست، دیگرى سیاه، یکى زرد پوست و دیگرى سرخ پوست است.
البته ممکن است اختلاف لسان شامل اختلاف در لهجه ها، و اختلاف آهنگ صدا‌ها نیز بشود، چون مى بینیم که در یک زبان بین این شهر و آن شهر و حتى این ده و ده مجاورش اختلاف در لهجه هست، همچنان که اگر دقت شود خواهیم دید که تن صداى دو نفر مثل هم نیست و همچنین ممکن است اختلاف الوان شامل افراد از یک نژاد نیز بشود، چون اگر دقت شود دو نفر از یک نژاد رنگشان عین هم نیست و این معنا از نظر علماى این فن مسلم است.
پس متفکرین و اهل بحث که پیرامون عالم کبیر بحث مى کنند در نظام خلقت، به آیاتى دقیق برمى خورند که دلالت مى کند بر اینکه عالم صنع و ایجاد با نظامى که در آن جارى است ممکن نیست پدید آید مگر از ناحیه خدا.
۱- آفرینش آسمان‌ها و زمین، از نشانه‌های قدرت بی پایان الهی است. «وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»
۲- تفاوت نژاد‌ها و زبان ها، راهی برای خداشناسی است. «وَ مِنْ آیاتِهِ ... اِخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ»
۳- هر زبانی برای خود ارزش و اصالت دارد و تغییر آن نه کمال است و نه لازم. (هیچ کس حقّ ندارد نژاد‌ها و زبان‌های دیگر را تحقیر نماید.) «وَ مِنْ آیاتِهِ ... اِخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ»
۴- یکسان بودن شکل و رنگ همه‌ی انسان‌ها با ابتکار و نوآوری و بدیع بودن خداوند سازگار نیست. «وَ مِنْ آیاتِهِ اِخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ»
۵-انسان عالم و فهمیده، از اختلاف رنگ‌ها و زبان‌ها به معرفت الهی می‌رسد، ولی جاهل، رنگ و زبان را وسیله‌ی تحقیر و تفاخر قرار می‌دهد. «لِلْعالِمِینَ»
انتهای پیام/
