به گزارش اقتصادنیوز همکاری در چارچوب بریکس و نظایر آنها اقدامی است که در میانمدت و بلندمدت میتواند نتایج مثبت تجاری و اقتصادی برای ما داشته باشد، اما، توجه شود که نیازهای ارزی، تجاری و سرمایهای ایران بیشتر کوتاهمدت است.رقابت با قدرتهای اقتصادی منطقه نظیر ترکیه و عربستان یک امر جدی است و فاصله عقبماندگی ایران از آنها، که قرار بود در ۱۴۰۴ قدرت اقتصادی اول منطقه باشد، به سرعت در حال عمیقتر شدن است.
با ادامه محدودیت روابط بانکی بینالمللی و از همه مهمتر اصرار بر تداوم برنامههای نامناسب اقتصادی در کنار تداوم تحریمها، ورود تکنولوژی و سرمایه خارجی به کشور را به عنوان موتور رشد و توسعه، محدود میسازد.
این را هم باید توجه کرد، قدرتهایی نظیر چین و هند که به ترتیب قدرتهای دوم و پنجم اقتصادی جهان میباشند، در تلاش برای یافتن بازار برای کالاها و خدمات خود و از همه مهمتر، ارتقای نقش خود در نظم بینالمللی هستند و در عین تلاش برای ایجاد بلوکهای چندجانبه برای رسیدن به مقصود خود، همکاریها و روابط اقتصاد خود با غرب را نیز بیوقفه و بدون ایجاد تنش، گسترش میدهند. اما، این امر نمیتواند مانع تلاش ایران برای بهرهبرداری از اینگونه پیمانها باشد، منوط به آنکه شرایط لازم برای منتفع شدن از آن در سیاستهای کلان کشور تدبیر شود.
