اثر جزیره گرمایی شهری باعث گرمتر شدن شهرها می‌شود و این مورد در محله‌هایی با جمعیت فقیرتر و حاشیه‌نشین بدتر است.
تابستان امسال نیمکره شمالی با دمایی بی‌سابقه چنان گرم شده که بحث‌های پیرامون آن به محدودیت‌های بقای انسان تبدیل شده است. حتی در قطب جنوب، یخ دریا دوباره شکل نمی‌گیرد که یک انحراف شدید از الگوهای معمولی زمستانی است.
در نتیجه تغییرات آب‌وهوایی، تعداد رویدادهای گرمای شدید شتاب گرفته است و انتظار می‌رود بدتر شود.
در واقع، گرما مرگبارترین فاجعه‌ای است که به‌طور متوسط ۴۹۰ هزار نفر را در سراسر جهان از بین می‌برد و برای بسیاری دیگر مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد می‌کند. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ مرگ و میر ناشی از گرما ۵۰ درصد افزایش یابد و جمعیت‌های آسیب‌پذیر در معرض بیشترین خطر قرار دارند.
در مقیاس جهانی، مردم کشورهای در حال توسعه به ویژه در جنوب آسیا، آفریقا و آسیای شرقی که کمترین سهم را در ایجاد تغییرات آب‌وهوایی داشته‌اند منابع لازم برای سازگاری را ندارند و انتظار می‌رود که سلامت آنان تحت تأثیر گرمای شدید ناشی از تغییرات آب‌وهوایی قرار گیرد.
در مقیاس شهری، محله‌هایی با جمعیت فقیرتر و حاشیه‌نشین‌تر یا با زیرساخت‌ها و خدمات بدتر مانند فضاهای سبز کمتر به‌طور قابل مقایسه‌ای گرمتر هستند. این تفاوت در داخل شهرها تا حدی به این دلیل وجود دارد که این محله‌ها پوشش درختی و گیاهی کمتری دارند که یک عامل کاهش دهنده گرماست.
این محله‌ها همچنین دارای سطوحی هستند که گرما را جذب می‌کنند. این نمونه‌ای از اثر جزیره گرمایی شهری است که در آن شهرها یا بخش‌هایی از شهرها گرمای بیشتری را نسبت به مناطق روستایی تجربه می‌کنند زیرا زیرساخت‌های دست‌ساز مانند ساختمان‌ها، خیابان‌ها و پیاده‌روها اغلب گرمای بیشتری را نسبت به سطوح طبیعی حفظ می‌کنند.
گرمای شدید می‌تواند ویرانگر باشد اما ابزارهایی وجود دارد که هر جامعه‌ای می‌تواند از آن برای ایجاد تفاوت‌های قابل اندازه‌گیری در کاهش خطرات گرما برای سلامت، سیستم‌های انرژی و اقتصاد ما استفاده کند. فقدان پوشش خنک‌کننده اغلب در محله‌هایی است که افراد آسیب‌پذیر در آن زندگی می‌کنند و نابرابری قرار گرفتن در معرض گرمای شدید را تشدید می‌کند. محله‌های خنک‌تر و سبزتر معمولاً سهم بیشتری از ساکنان پردرآمد را دارند، در حالی که محله‌های گرمتر اغلب سکونتگاه‌های غیررسمی هستند.
این تغییرات در الگو شهرهای سراسر جهان تکرار می‌شود. زیرساخت‌ها، به‌ویژه پوشش گیاهی و انواع سطوح ساخته‌شده، نقش مهمی در انباشت گرما دارند و ساکنان شهر و اینکه کدام ساکنان بدترین اثرات را تجربه می‌کنند.
زیرساخت‌های خنک، چه طبیعی و چه ساخته شده می‌توانند دمای هوای شهر را سه تا چهار درجه سانتی‌گراد (پنج تا هفت درجه فارنهایت) کاهش دهند. پوشش گیاهی، به ویژه درختان، از طریق تبخیر و تعرق و ایجاد سایه خنک می‌شوند. زیرساخت‌های ساخته شده با انعکاس خورشید، به ویژه مواد بازتابنده خورشید که در سقف‌ها، خیابان‌ها، دیوارها و سایر سطوح ساخته شده استفاده می‌شود، به جای اینکه اجازه دهند در سطح زمین تجمع پیدا کند، گرما را به جو باز می‌گرداند.
امید این است که داده‌های جدید مورد استفاده برای قدرت دادن به ابزارهای تحلیلی که نیازهای تصمیم‌گیرندگان را برآورده می‌کنند، بتوانند پذیرش و تأمین بودجه برای زیرساخت‌های خنک را تسریع بخشند تا به ساکنان کمک کنند تا با گرمای شدید سازگار شوند و در عین حال انتشار گازهای گلخانه‌ای را به موقع کاهش دهند تا از گرمای شدیدتر جلوگیری شود.
نتایج گزارش جدید نشان می‌دهد که گرمای شدید تا سال ۲۰۵۰ با گرمتر شدن جهان، سالانه ۸۴ میلیارد دلار کاهش بهره‌وری در ۱۲ شهر جهانی ایجاد می‌کند.
بر اساس گزارش جهانی خطرات سال ۲۰۲۳ مجمع جهانی اقتصاد، رویدادهای شدید آب‌وهوایی به عنوان دومین خطر بزرگ دنیا در دو سال آینده رتبه‌بندی می‌شوند.
منابع
thefreelibrary.com
weforum.org
columbiasc.gov
انتهای پیام
